ΨΥΧΟΦΕΛΗ

έχετε ενημερωθεί για τους όρους χρήσης και μεταφέρεστε σε άλλο ιστότοπο

 

Μέγας Αθανάσιος, Αλεξανδρείας

(PG 25)

Λόγος κατὰ Ἑλλήνων (ειδώλων). (σελ. 4 – 96).

Λόγος περί της ενανθρωπήσεως του Λόγου, και της δια σώματος προς ημάς επιφανείας αυτού. (σελ. 96 – 197).

Εις το, Πάντα μοι παρεδόθη ὑπὸ τοῦ Πατρός μου, καὶ οὐδεὶς γινώσκει, τις ἐστιν ὁ Υἱὸς εἰμὴ ὁ Πατήρ· καὶ τις ἐστιν ὁ Πατὴρ εἰμὴ ὁ Υἱὸς, καὶ ᾧ ἐὰν βούληται ὁ Υἱὸς ἀποκαλῦψαι. (σελ. 208 – 220).

Επιστολή εγκύκλιος. (σελ. 221 – 240).

Απολογητικός κατά αρειανών. (σελ. 247 – 409).

Επιστολή· ὅτι ἡ ἐν Νικαίᾳ σύνοδος ἑωρακυῖα τὴν πανουργίαν τῶν περὶ Εὐσέβιον ἐξέθετο πρεπόντως καὶ εὐσεβῶς κατὰ τῆς ἀρειανῆς αἱρέσεως τὰ ὁρισθέντα. (σελ. 416 – 476*).

 Εὐσεβίου Καισαρέως τοῦ ἀρειανόφρονος ἐπιστολὴ πρὸς τοὺς τῆς παροικίας αὐτοῦ.Ἀντίγραφον ἐπιστολῆς τῆς ἐν Νικαίᾳ συνόδου κατὰ Ἀρείου καὶ τῶν σὺν αὐτῷ. Κωνσταντῖνος Σεβαστὸς τῇ καθολικῇ Ἀλεξανδρέων ἐκκλησίᾳ. Κωνσταντῖνος Σεβαστὸς Ἀρείῳ καὶ τοῖς σὺν αὐτῷ Ἀρειανοῖς. Κατὰ Εὐσεβίου καὶ Θεογνίου.

Περὶ Διονυσίου τοῦ ἐπισκόπου Ἀλεξανδρείας, ὅτι καὶ αὐτὸς κατὰ τῆς ἀρειανῆς αἱρέσεως ἐφρόνει  ὡς ἡ ἐν Νικαίᾳ σύνοδος, καὶ μάτην αὐτὸν συκοφαντοῦσιν οἱ Ἀρειομανῖται ὡς ὁμόδοξον ἑαυτῶν. (σελ. 480 – 521).

Επιστολή προς Δρακόντιον. (σελ. 524 – 533).

Προς τους επισκόπους Αιγύπτου και Λιβύης, επιστολή εγκύκλιος, κατά Αρειανών. (σελ. 537 – 593).

Aπολογία πρὸς τὸν βασιλέα Κωνστάντιον. (σελ. 596 – 641).

Απολογία περί της φυγής αυτού, ήνικα εδιώκετο υπό Συριανού Δουκός. (σελ. 644 – 680).

Επιστολή προς Σεραπίωνα τον αδελφόν. (σελ. 685 – 689).

Επιστολή, τοις απανταχού κατά τόπον τον μονήρη βίον ασκούσι, και εν πίστει ιδρυμένοις, ηγιασμένοις τε εν Χριστώ, και λέγουσιν, Ιδου ημείς αφήκαμε πάντα, και ηκολουθήσαμεν σοι, αγαπητοίς και ποθεινοτάτοις αδελφοίς, εν Κυρίω πλείστα χαίρειν. (σελ. 692 – 694).

Τοῦ αὐτοῦ πρὸς ἁπανταχοῦ μοναχοὺς περὶ τῶν γεγενημένων παρὰ τῶν Ἀρειανῶν ἐπὶ Κωνσταντίου. (σελ. 696 – 796).

 

(PG 26)

Κατά Αρειανών, Λόγος Πρώτος, Λόγος Δεύτερος, Λόγος Τρίτος. (σελ. 12 – 468).

Κατά Αρειανών, Λόγος Τέταρτος. (σελ. 468 – 525).

Επιστολή προς Σεραπίωνα Θμουέως Επίσκοπον. Κατὰ τῶν βλασφημούντων καὶ λεγόντων κτίσμα εἶναι τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον. (σελ. 529 – 608). 

Προς τον αυτόν Επίσκοπον Σεραπίωνα κατά των λεγόντων κτίσμα τον Υιόν.  Προς τον αυτόν Σεραπίωνα Επίσκοπον περί του Αγίου Πνεύματος. (σελ. 608 – 624). 

Προς τον αυτόν Σεραπίωνα ομοίως περί του Αγίου Πνεύματος. . (σελ. 624 – 648).

Προς τον αυτόν Σεραπίωνα ομοίως περί του Αγίου Πνεύματος.  (σελ. 648 – 676).

 

Eπιστολὴ περὶ τῶν γενομένων ἐν τῇ Ἀριμίνῳ τῆς Ἰταλίας καὶ ἐν Σελευκείᾳ τῆς Ἰσαυρίας συνόδων. Ἀντίγραφον ἐπιστολῆς παρὰ τῆς συνόδου πρὸς τὸν Αὔγουστον Κωνστάντιον. (σελ. 681 – 700).

 Ἀπόφασις τῆς συνόδου. (σελ. 700 – 705). 

Βλασφημίαι του Αρείου. (σελ. 705 – 708). 

Μακαρίω Πάπα και επίσκοπω ημών Αλέξανδρω, οι πρεσβύτεροι και οι διάκονοι εν Κυρίω χαίρειν. (σελ. 708 – 717).

 Η Αγία Σύνοδος, η εν Ιεροσολύμοις Θεού χάριτι συναχθείσα, τη εκκλησία του Θεού τη εν Αλεξανδρεία, και τοις κατά πάσαν την Αίγυπτον, και Θηβαίδα, και Λιβύην, και Πεντάπολιν, και τοις κατά την οικουμένην επισκόποις και πρεσβυτέροις, εν Κυρίω χαίρειν. (σελ. 717 – 793).

Ο προς τους Αντιοχείς τόμος. (σελ. 796 – 810).

Ἐντυχία γενομένη ἐν Ἀντιοχείᾳ Ἰωβιανῷ βασιλεῖ, παρὰ Λουκίου καὶ Βερνικιανοῦ, καὶ ἑτέρων τινῶν Ἀρειανῶν, κατὰ Ἀθανασίου ἐπισκόπου Ἀλεξανδρείας. (σελ. 819 – 824).

Βίος και πολιτεία του Οσίου Πατρός ημών Αντωνίου.  Συγγραφείς και αποσταλείς προς τους εν τη ξένη μοναχούς. (σελ. 837 – 976).

Των κατ’ Αίγυπτον και Λιβύην επισκόπων ενενήκοντα, και του μακαρίου Αθανασίου, κατά Αριανών, προς τους εν τη Αφρική τιμωτάτους επισκόπους. (σελ. 1.029 – 1.048).

Προς Ιωβιανόν περί πίστεως.  (σελ. 813 – 820).

Προς Επίκτητον Κορίνθου, κατά των αιρετικών, επιστολή. (σελ. 1.049 – 1.069).

Επιστολή προς Αδέλφιον επίσκοπον και ομολογητήν, κατά Αρειανών. (σελ. 1.071 – 1.084).

Προς Μάξιμον φιλόσοφον. (σελ. 1.085 – 1089).

Περί σαρκώσεως του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, κατά Απολλιναρίου, λόγος πρώτος. Περί της σωτηριώδους επιφανείας του Χριστού, και κατά Απολλιναρίου, λόγος δεύτερος. (σελ. 1.093 – 1.165).

Επιστολὴ πρὸς Ιωάννην καὶ Αντίοχον τοὺς πρεσβυτέρους. (σελ.1.165 – 1.168).

Πρὸς Παλλάδιον πρεσβύτερον ἐπιστολή.  (σελ. 1.168 – 1.169).

Επιστολή προς Αμούν μονάζοντα. (σελ. 1.169 – 1.176).

Επιστολή προς Ρουφινιανόν. (σελ. 1.180 – 1.181).

Τοῖς τὸν μονήρη βίον ἀσκοῦσι, καὶ ἐν πίστει Θεοῦ ἱδρυμένοις, ἀγαπητοῖς καὶ ποθεινοτάτοις ἀδελφοῖς ἐν Κυρίῳ χαίρειν. (σελ. 1.185 – 1.188).

Κατὰ Οὐαλεντίνου, τὰ πολλὰ συμφώνου ὄντος τοῖς προδηλωθεῖσιν αἱρετικοῖς. (σελ. 1.224).

Εκ του Πασχαλίου Χρονικού. (σελ. 1.257 – 1.259). (σελ. 1240).

Έτερα τεμάχια εκ των του Αγίου Αθανασίου. Ομιλία εις το »Νῦν ἡ ψυχή μου τετάρακται». (σελ. 1.240 – 1.244).

 Ἀθανάσιος μὲν ἐν τῇ προλεχθείσῃ πρὸς Εὐψύχιον ἐπιστολῇ, ἧς ἡ ἀρχή. (σελ. 1.245 – 1.248).

Περί υπομονής. (σελ. 1.297 – 1.309).

Κατά Νουατιανών (Καθαρών). (σελ. 1.316 – 1.317).

Περί των αζύμων. (σελ. 1.328 – 1.332).

Εκ της λθʹ Εορταστικής επιστολής. (σελ. 1.436 – 1.439).

 

(PG 27)

Προς Μαρκελλίνον εις την ερμηνείαν των Ψαλμών. (σελ. 12 – 46).

Υποθέσις εις τους Ψαλμούς. (σελ. 56 – 60).

Εξήγησις εις τους Ψαλμούς. (σελ. 60 – 589).

Τεμάχια εκ των εις τον Ιώβ υπομνημάτων. (σελ. 1.344 – 1.348). *

Τεμάχια εκ των εἰς τὸ Ἆσμα ᾀσμάτων. (σελ. 1.348 – 1.349).

Εἰς τὸ Ἆσμα ᾀσμάτων. (σελ. 1.349 – 1.361).

 

---

Μέγας Βασίλειος, Καισαρείας

(PG 29b)

Ομιλίαι Θ’ εις την Εξαήμερον. (PG 29b, σελ. 4 – 208).

• Ομιλία Α’. Εν ἀρχῇ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν. (σελ. 4 – 28).
• Ομιλία Β’. Περὶ τοῦ, Αόρατος ἦν ἡ γῆ καὶ ἀκατασκεύαστος. (σελ. 28 – 52).
• Ομιλία Γ’. Περὶ τοῦ στερεώματος. (σελ. 52 – 77).
• Ομιλία Δ’. Περὶ συναγωγῆς τῶν ὑδάτων. (σελ. 77 -93).
• Ομιλία Ε’. Περὶ βλαστήσεως γῆς. (σελ. 93 – 117).
• Ομιλία ς’. Περὶ γενέσεως φωστήρων. (σελ. 117 – 147).
• Ομιλία Ζ’. Περὶ ἑρπετῶν. (σελ. 147 – 164).
• Ομιλία Η’. Περὶ πτηνῶν καὶ ἐνύδρων. (σελ. 164 – 188).
• Ομιλία Θ’. Περὶ χερσαίων. (σελ. 188 – 208).

 

ΟΜΙΛΙΑΙ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΨΑΛΜΟΥΣ  (PG 29b, σελ. 209 – 493).

Ομιλία εις τον πρώτον Ψαλμόν. (σελ. 209 – 228).

Εις τον Ζ’ Ψαλμόν. Ψαλμὸς τῷ Δαβὶδ, ὃν ᾖσε τῷ Κυρίῳ ὑπὲρ τῶν λόγων Χουσὶ υἱοῦ Ἰεμενεί. (σελ. 228 – 249).

Εις τον ΙΔ’ Ψαλμόν. Κύριε, τίς παροικήσει ἐν τῷ σκηνώματί σου, ἢ τίς κατασκηνώσει ἐν ὄρει ἁγίῳ σου; (σελ. 249 – 264).

Ομιλία εις μέρος, τεσσαρεσκαιδεκάτου ψαλμοῦ, καὶ κατὰ τοκιζόντων. (σελ. 264 – 280).

Εις τον ΚΗ’ Ψαλμόν. Ψαλμὸς τῷ Δαβὶδ ἐξοδίου σκηνῆς. (σελ. 280 – 305).

Εις τον ΚΘ’ Ψαλμόν. Ψαλμὸς ᾠδῆς τοῦ ἐγκαινισμοῦ τοῦ οἴκου Δαβίδ. (σελ. 305 – 324).

Εις τον ΛΒ’ Ψαλμόν. Ἀγαλλιᾶσθε, δίκαιοι, ἐν Κυρίῳ· τοῖς εὐθέσι πρέπει αἴνεσις. (σελ. 324 – 349).

Εις τον ΛΓ’ Ψαλμόν. Τῷ Δαβὶδ, ὁπότε ἠλλοίωσε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἐναντίον Ἀβιμέλεχ, καὶ ἀπέλυσεν αὐτὸν, καὶ ἀπῆλθεν. (σελ. 349 – 385).

Εις τον ΜΔ’ Ψαλμόν. Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῶν ἀλλοιωθησομένων, τοῖς υἱοῖς Κορὲ εἰς σύνεσιν, ᾠδὴ ὑπὲρ τοῦ ἀγαπητοῦ. (σελ. 388 – 413).

Εις τον ΜΕ’ Ψαλμόν. Εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ τῶν υἱῶν Κορέ· ὑπὲρ τῶν κρυφίων ψαλμός. (σελ. 416 – 432).

Εις τον ΜΗ’ Ψαλμόν. Εἰς τὸ τέλος, τοῖς υἱοῖς Κορὲ ψαλμός. (σελ. 432 – 460). 

Εις τον ΝΘ’ Ψαλμόν. (σελ. 460 – 469). 

Εις τον ΞΑ’ Ψαλμόν. Εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ Ἰδιθοὺμ, ψαλμὸς τῷ Δαβίδ. (σελ. 469 – 484). 

Εις τον ΡΙΔ’ Ψαλμόν. (σελ. 484 – 493). 

 

ΚΑΤΑ ΕΥΝΟΜΙΟΥ. ΛΟΓΟΙ Ε’. (PG 29b, σελ. 497 – 773).

• Λόγος Α’. Ανατρεπτικός του απολογητικού του δυσσεβούς Ευνομίου. (σελ. 497 – 573).
• Λόγος Β’. Προς Ευνόμιον, περί Υιού. (σελ. 573 – 652).
• Λόγος Γ’. Κατ’ Ευνομίου, περί του Αγίου Πνεύματος. (σελ. 653 – 669).
• Λόγος Δ’. Αντιρρητικός, και κατά Ευνομίου απορίαι και λύσεις εκ των θεοπνεύστων Γραφών, εις τα αντιλεγόμενα περί του Υιού εν τη Καινή και Παλαιά Διαθήκη. (σελ. 671 – 709).
  • Ότι το αγέννητος υπάρξεως τινος δήλωσις, και ουκ ουσίας. (σελ. 680).
  • Ότι ου κτίσμα ο Υιός. (σελ. 688).
  • Εις το, «Όταν δε υποταγή αυτώ τα πάντα, τότε και αυτός ο Υιός υποταγήσεται». (σελ. 693).
  • Εις το, «Διά τούτο εχαρίσατο αυτώ ο Θεός όνομα το υπέρ παν όνομα». (σελ. 693).
  • Εις το, «Ο Πατήρ μου μείζων μου εστίν». (σελ. 693).
  • Εις το, «Την δε ώραν και την ημέραν εκείνην ουδείς οίδεν». (σελ. 696).
  • Εις το, «Πάτερ, ει δυνατόν, παρελθέτω το ποτήριον τούτο». (σελ. 697).
  • Εις το, «Καγώ ζω δια τον Πατέρα». (σελ. 697).
  • Εις το, «Ουδέ ο Υιός αφ΄εαυτού τι ποιεί». (σελ. 697).
  • Εις το, «Εγώ ειμί η άμπελος». (σελ. 700).
  • Εις το, «Ουδείς αγαθός». (σελ. 700).
  • Εις το, «Πάτερ δόξασον με». (σελ. 701).
  • Εις το, «Πρωτότοκος πάσης κτίσεως». (σελ. 701).
  • Εις το, «Κύριος έκτισέ με». (σελ. 701).
  • Εις το, «Ίνα γινώσκωσί σε τον μόνον αληθινόν Θεόν» (σελ. 705).
  • Εις το, «Ουκ έστιν εμόν δούναι, αλλ’ οις ητοίμασται. (σελ. 708).
  • Εις το, «Τις Θεός πάρεξ του Κυρίου; και τις Θεός πλην του Θεού ημών;».
• Λόγος Ε’. Κατ’ Ευνομίου, περί του αγίου Πνέυματος, ότι ου κτίσμα. (σελ. 709 – 773).
  • Ότι δημιουργόν το Πνεύμα. (σελ. 713).
  • Περί αφέσεως αμαρτημάτων. (σελ. 717).
  • Ότι η αυτή εξουσία Πατρός και Υιού και αγίου Πνεύματος. (σελ. 720).
  • Ότι ούτε οπτασία ούτε χρησμωδία γίνεται κεχωρισμένως Πατρός και Υιού και Αγίου Πνεύματος. (σελ. 721).
  • Ότι μετέχει του Δημιουργού το κατ’ εικόνα· τούτο δε διά του Πνεύματος γινόμενον. (σελ. 724).
  • Ότι το άγιον Πνεύμα ου κτήμα Θεού, ουδέ κτίσμα. (σελ. 725).
  • Ότι εικών αληθής και φυσική Θεού και Κυρίου το Πνεύμα. (σελ. 725).
  • Ότι θεία φύσις το Πνεύμα, τελεσιουργός ούσα των Θεού έργων. (σελ. 728).
  • Ότι συνδοξαζόμενον Θεώ τω Πνεύμα δείκνυται μη ον ποίημα, αλλά της θείας φύσεως. (σελ. 729).
  • Ότι ως Υιός προς Πατέρα έχει, ούτω Πνεύμα προς Υιόν. (σελ. 732).
  • Δια τι μη και το Πνεύμα υιός του Υιού. (σελ. 732).
  • Ότι και άνευ του καλείσθαι υιόν το Πνεύμα δήλον εστιν εκ Θεού υπάρχον· και πως τα ανθρώπινα παραδείγματα προσαρμοστέον θεότητι, και ου καθαιρετέον. (σελ. 733).
  • Ότι, ει μη το Πνεύμα εκ Θεού λέγει τις, ουδέ τον Λόγον. (σελ. 737).
  • Ότι ουκ από ομωνυμίας ταυτότης, αλλ’ από φύσεως θείας ενότης γνωρίζεται. (σελ. 748).
  • Πρός τους λέγοντας, ότι πολλάκις γέγραπται περί Υιού και Πατρός, περί δε του Πνεύματος εν τω βαπτίσματι μόνον. (σελ. 761).
  • Περί του Πνεύματος. (σελ. 768).

Ομιλία εις την Εξαήμερον. Ομιλίαι Θ’ εις την Εξαήμερον. (PG 29b, σελ. 4 – 208).

 

(PG 30)

Εις τον κη’ Ψαλμόν. Προσκυνήσατε τῷ Κυρίῳ ἐν αὐλῇ ἁγίᾳ αὐτοῦ. (PG 30, σελ. 72 – 81).

Εις τον λζ’ Ψαλμόν. Διδασκαλία εξομολογήσεως. Ψαλμός τω Δαβίδ εις ανάμνησιν. (PG 30, σελ. 81 – 104).

Εις τον ριε’ Ψαλμόν. (PG 30, σελ. 104 – 116).

Εις τον ρλβ’ Ψαλμόν. (PG 30, σελ. 116 – 117).

ΕΡΜΗΝΕΙΑ (εις τον προφήτην Ησαίαν).

Ερμηνεία εις τον προφήτην Ησαίαν. (PG 30, σελ. 117 – 668).

• Προοίμιον. (σελ. 117 – 129).
• Αρχή του ρητού. (Κεφάλαιον Α’). (σελ. 132 – 229).
• Κεφάλαιον Β’. (σελ. 229 – 280).
• Κεφάλαιον Γ’. (σελ. 280 – 333).
• Κεφάλαιον Δ’. (σελ. 333 – 344).
• Κεφάλαιον Ε’. (σελ. 345 – 425).
• Κεφάλαιον Ε’. (σελ. 425 – 445).
• Κεφάλαιον Ζ’. (σελ. 445 – 473).
• Κεφάλαιον Η’. (σελ. 473 – 505).
• Κεφάλαιον Θ’. (σελ. 505 – 524).
• Κεφάλαιον Ι’. (σελ. 524 – 553).
• Κεφάλαιον ΙΑ’ και ΙΒ’. (σελ. 553 – 565).
• Κεφάλαιον ΙΓ’. (σελ. 565 – 605).
• Κεφάλαιον ΙΔ’. (σελ. 605 – 629).
• Κεφάλαιον ΙΕ’ (σελ. 629 – 644).
• Κεφάλαιον Ις’. (σελ. 644 – 668).

–

 

Λόγος περί των συνεισάκτων. (PG 30, σελ. 812 – 828).

 

(PG 31)

ΟΜΙΛΙΑΙ

 

(Ομιλία Γ’). Ομιλία εις το, «πρόσεχε σεαυτώ» . (PG 31, σελ. 197 – 217).

(Ομιλία Δ’). Περί ευχαριστίας. Λόγος. (PG 31, σελ. 217 – 237).

 

(Ομιλία Ζ’). Ομιλία προς τους πλουτούντας. (PG 31, σελ. 277 – 304).

(Ομιλία Η’). Ομιλία ρηθείσα εν λιμώ και αυχμώ. (PG 31, σελ. 304 – 328).

(Ομιλία Θ’). Ομιλία, ότι ουκ εστιν αίτιος των κακών ο Θεός. (PG 31, σελ. 329 – 353).

Ομιλία Ι’. Κατά οργιζομένων. (PG 31, σελ. 353 – 372).

Ομιλία ΙΑ’. Περί φθόνου. (PG 31, σελ. 372 – 385).

Ομιλία ΙΒ’. Εις την αρχήν των παροιμιών. (PG 31, σελ. 385 – 424).

Ομιλία ΙΓ’. Προτρεπτικὴ εἰς τὸ ἅγιον βάπτισμα. (PG 31, σελ. 424 – 444).

Ομιλία ΙΔ’. Κατά μεθυόντων. (PG 31, σελ. 444 – 464).

Ομιλία ΙΕ’. Περὶ πίστεως. (PG 31, σελ. 464 – 472).

Ομιλία Ις’. Εις το, «Εν αρχή ην ο Λόγος» .(PG 31, σελ. 472 – 481).

Ομιλία ΙΖ’. Εις Βαρλαάμ μάρτυρα. (PG 31, σελ. 484 – 489).

Ομιλία ΙΗ’. Εις Γόρδιον τον μάρτυρα. (PG 31, σελ. 489 – 508).

Ομιλία ΙΘ’. Εἰς τοὺς ἁγίους τεσσαράκοντα μάρτυρας. (PG 31, σελ. 508 – 525).

Ομιλία ΚΑ’. Περὶ τοῦ μὴ προσηλῶσθαι τοῖς βιωτικοῖς, καὶ περὶ τοῦ γενομένου ἐμπρησμοῦ ἔξωθεν τῆς Ἐκκλησίας. (PG 31, σελ. 540 – 564).

Ομιλία ΚΒ’. Προς τους νέους. Όπως αν εξ Ελληνικών ωφέλοιντο λόγων. (PG 31, σελ. 564 – 589).

Ομιλία ΚΓ’. Εις τον άγιον μάρτυρα Μάμαντα. (PG 31, σελ. 589 – 600).

Ομιλία ΚΔ’. Κατὰ Σαβελλιανῶν, καὶ Ἀρείου, καὶ τῶν Ἀνομοίων. (PG 31, σελ. 600 – 617).

ΑΣΚΗΤΙΚΑ

Ασκητικά. Ασκητική προδιατύπωσις. (PG 31, σελ. 620 – 625).

Λόγος ασκητικός, καὶ παραίνεσις περὶ ἀποταγῆς βίου, καὶ τελειώσεως πνευματικῆς. (PG 31, σελ. 625 – 648).

Λόγος περί ασκήσεως, πῶς δεῖ κοσμεῖσθαι τὸν μοναχόν. (PG 31, σελ. 648 – 652).

Προοίμιον. Περί κρίματος Θεού. (PG 31, σελ. 653 – 676).

Περί πίστεως. (PG 31, σελ. 677 – 692).

ΗΘΙΚΑ (PG 31, σελ. 692 – 869).

Πίναξ των ηθικών κανόνων. (PG 31, σελ. 692 – 700).

ΑΡΧΗ ΤΩΝ ΗΘΙΚΩΝ

• Όρος Α’. Ὅτι δεῖ τοὺς πιστεύοντας τῷ Κυρίῳ μετανοῆσαι πρῶτον, κατὰ τὸ κήρυγμα Ἰωάννου, καὶ αὐτοῦ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ· χεῖρον γὰρ τῶν πρὸ τοῦ Εὐαγγελίου κατακριθέντων οἱ νῦν μὴ μετανοοῦντες κατακρίνονται.
• Όρος Β’. Ὅτι ἀδύνατον δουλεῦσαι Θεῷ τὸν καὶ τοῖς ἀλλοτρίοις τῆς θεοσεβείας ἐπιμιγνύμενον πράγμασιν.
• Όρος Γ’. Ὅτι πρώτη καὶ μεγάλη ἐντολὴ ἐν τῷ νόμῳ ὑπὸ τοῦ Κυρίου ἐμαρτυρήθη, ἀγαπᾷν τὸν Θεὸν ἐξ ὅλης τῆς καρδίας· καὶ δευτέρα, ἀγαπᾷν τὸν πλησίον ὡς ἑαυτόν.
• Όρος Δ’. Ὅτι τιμᾷ καὶ δοξάζει τὸν Θεὸν ὁ τὸ θέλημα αὐτοῦ ἐργαζόμενος· ἀτιμάζει δὲ, ὁ παραβαίνων αὐτοῦ τὸν νόμον.
• Όρος Ε’. Ὅτι δεῖ, παντὸς μίσους πρὸς πάντας καθαρεύοντα, καὶ τοὺς ἐχθροὺς ἀγαπᾷν· ὑπὲρ δὲ τῶν φίλων τὴν ψυχὴν τιθέναι, ὅταν χρεία καλῇ, τοιαύτην ἔχοντα ἀγάπην, οἵαν ἔσχε πρὸς ἡμᾶς ὁ Θεὸς, καὶ ὁ Χριστὸς αὐτοῦ.
• Όρος ς’. Ὅτι δεῖ ἀφόβως καὶ ἀνεπαισχύντως παῤῥησιάζεσθαι ἐν τῇ ὁμολογίᾳ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τῶν λόγων αὐτοῦ.
• Όρος Ζ’. Ὅτι, κἂν δοκῇ τις ὁμολογεῖν τὸν Κύριον, καὶ ἀκούῃ τῶν λόγων αὐτοῦ, ἀπειθῇ δὲ ταῖς ἐντολαῖς αὐτοῦ, κατακέκριται, κἂν ἐν χαρίσμασι πνευματικοῖς διά τινα οἰκονομίαν γενέσθαι συγχωρηθῇ.
• Όρος Η’. Ὅτι οὐ δεῖ διακρίνεσθαι καὶ διστάζειν ἐπὶ τοῖς ὑπὸ τοῦ Κυρίου λεγομένοις, ἀλλὰ πεπληροφορῆσθαι πᾶν ῥῆμα Θεοῦ ἀληθὲς εἶναι καὶ δυνατὸν, κἂν ἡ φύσις μάχηται. Ἐνταῦθα γὰρ καὶ ὁ ἀγὼν τῆς πίστεως.
• Όρος Θ’. Ὅτι οὐ δεῖ ἀμελεῖν τῆς τῶν ἐπιβαλλόντων γνώσεως· μετὰ προσοχῆς δὲ τῶν τοῦ Κυρίου λόγων ἀκούοντα συνιέναι, καὶ ποιεῖν τὸ θέλημα αὐτοῦ.
• Όρος Ι’. Ὅτι τέλος ἁμαρτίας θάνατος.
• Όρος ΙΑ’. Ὅτι οὐ δεῖ καταφρονεῖν κριμάτων Θεοῦ, ἀλλὰ φοβεῖσθαι, κἂν μὴ παραυτίκα τὴν ἀνταπόδοσιν ἔχῃ.
• Όρος ΙΒ’. Ὅτι πᾶσα ἀντιλογία, κἂν ἐκ φιλικῆς καὶ εὐλαβοῦς διαθέσεως γένηται, ἀπαλλοτριοῖ τοῦ Κυρίου τὸν ἀντιλέγοντα· πᾶν δὲ ῥῆμα Κυρίου μετὰ πάσης πληροφορίας καταδέχεσθαι δεῖ.
• Όρος ΙΓ’. Ὅτι δεῖ νήφειν ἀεὶ, καὶ ἕτοιμον εἶναι ἐν τῇ σπουδῇ τῶν κατορθωμάτων τοῦ Θεοῦ, γνωρίζοντα τῆς ἀναβολῆς τὸ ἐπικίνδυνον.
• Όρος ΙΔ’. Ὅτι οὐ δεῖ τὰ ἀνοίκεια μιγνύναι, ἀλλ’ ἑκάστου τῶν γινομένων ἢ λεγομένων τὸν ἴδιον καιρὸν γνωρίζειν.
• Όρος ΙΕ’. Ὅτι οὐ δεῖ τοῖς ἄλλων κατορθώμασιν ἐλπίζοντα, τῶν καθ’ ἑαυτὸν ἀμελεῖν.
• Όρος Ις’. Ὅτι οὐδὲν ὠφελοῦνται οἱ συζῶντες τοῖς ἀρέσκουσι τῷ Θεῷ, καὶ τὸ ἑαυτῶν φρόνημα μὴ κατορθοῦντες, κἂν κατὰ τὸ φαινόμενον σώζωσι τὴν πρὸς αὐτοὺς ὁμοιότητα.
• Όρος ΙΖ’. Ὅτι δεῖ, τὸν ἐνεστῶτα καιρὸν ἀπὸ τῶν δεδηλωμένων ἡμῖν παρὰ τῆς Γραφῆς ἰδιωμάτων γνωρίζοντας, ὁποῖός ἐστιν, ἐστοχασμένως τούτου τὰ καθ’ ἑαυτοὺς διατιθέναι.
• Όρος ΙΗ’. Ὅτι δεῖ τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ οὕτω ποιεῖν, ὡς ὁΚύριος προσέταξεν. Ὁ γὰρ περὶ τὸν τρόπον τῆς ἐργασίας διαπταίων, κἂν δόξῃ ποιεῖν τὴν ἐντολὴν, ἀδόκιμός ἐστι παρὰ τῷ Θεῷ.
• Όρος ΙΘ’. Ὅτι οὐ δεῖ ἐμποδίζειν τῷ ποιοῦντι θέλημα Θεοῦ, εἴτε κατ’ ἐντολὴν Θεοῦ, εἴτε κατὰ λόγον ἀκολουθοῦντα τῇ ἐντολῇ· οὔτε μὴν ποιοῦντα ἀνέχεσθαι τῶν κωλυόντων, κἂν γνήσιοι ὦσιν, ἀλλ’ ἐπιμένειν τῇ κρίσει.
• Όρος Κ’. Ὅτι δεῖ τοὺς πιστεύοντας τῷ Κυρίῳ βαπτίζεσθαι εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς, καὶ τοῦ Υἱοῦ, καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος.
• Όρος ΚΑ’. Ὅτι ἀναγκαία καὶ πρὸς αὐτὴν τὴν αἰώνιον ζωὴν ἡ μετάληψις τοῦ σώματος καὶ αἵματος τοῦ Χριστοῦ.
• Όρος ΚΒ’. Ὅτι ἡ ἐργασία τῆς ἁμαρτίας ἀπαλλοτριοῖ τοῦ Κυρίου, καὶ προσοικειοῖ τῷ διαβόλῳ.
• Όρος ΚΓ’. Ὅτι ὁ ἄκων ἑλκόμενος ὑπὸ ἁμαρτίας ὀφείλει γνωρίζειν ἑαυτὸν ὑφ’ ἑτέρας προενυπαρχούσης κρατούμενον ἁμαρτίας, ᾗ ἑκὼν δουλεύων, ἄγεται λοιπὸν ὑπ’ αὐτῇ καὶ ἐφ’ ἃ μὴ θέλει.
• Όρος ΚΔ’. Ὅτι οὐ δεῖ ψεύδεσθαι, ἀλλ’ ἀληθεύειν ἐν παντί.
• Όρος ΚΕ’. Ὅτι οὐ δεῖ ζητήσεις ἀνωφελεῖς ἢ ἐμφιλονείκους ποιεῖσθαι.
• Όρος Κς’. Ὅτι δεῖ πᾶν ῥῆμα ἢ πρᾶγμα πιστοῦσθαι τῇ μαρτυρίᾳ τῆς θεοπνεύστου Γραφῆς εἰς πληροφορίαν μὲν τῶν ἀγαθῶν, ἐντροπὴν δὲ τῶν πονηρῶν.
• Όρος ΚΖ’. Ὅτι οὐ δεῖ τοῖς ἀλλοτρίοις τῆς τοῦ Κυρίου διδασκαλίας ἐξομοιοῦσθαι· μιμεῖσθαι δὲ τὸν Θεὸν καὶ τοὺς ἁγίους αὐτοῦ κατὰ τὴν δοθεῖσαν ἡμῖν παρ’ αὐτοῦ δύναμιν.
• Όρος ΚΗ’. Ὅτι οὐ δεῖ ἁπλῶς, οὐδὲ ἀνεξετάστως ὑπὸ τῶν ὑποκρινομένων τὴν ἀλήθειαν συναρπάζεσθαι· ἀπὸ δὲ τοῦ δεδομένου ἡμῖν παρὰ τῆς Γραφῆς χαρακτῆρος γνωρίζειν ἕκαστον.
• Όρος ΚΘ’. Ὅτι δεῖ ἕκαστον διὰ τῶν οἰκείων ἔργων πιστοῦσθαι τὸ ἑαυτοῦ ἐπάγγελμα.
• Όρος Λ’. Ὅτι οὐ δεῖ τὰ ἅγια τῇ ἐπιμιξίᾳ τῶν πρὸς τὴν κοινὴν χρείαν καθυβρίζειν.
• Όρος ΛΑ’. Ὅτι οὐ δεῖ τὰ τοῖς ἀνακειμένοις τῷ Θεῷ ἀφωρισμένα εἰς ἑτέρους ἀναλίσκειν, εἰ μή τι ἂν ἐκ τοῦ περισσεύματος.
• Όρος ΛΒ’. Ὅτι δεῖ τὰ ἐπιβάλλοντα ἑκάστῳ εὐγνωμόνως ἀποδιδόναι.
• Όρος ΛΓ’. Ὅτι οὐ δεῖ σκανδαλίζειν.
• Όρος ΛΔ’. Ὅτι δεῖ τύπον τῶν καλῶν προκεῖσθαι τοῖς ἄλλοις, ἕκαστον ἐν τῷ ἰδίῳ μέτρῳ.
• Όρος ΛΕ’. Ὅτι οἱ τὸν καρπὸν τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἐν τινι ὁρῶντες πανταχού τὸ ὁμαλὸν τῆς θεοσεβείας σώζοντα, καὶ μὴ τῷ ἁγίῳ Πνεύματι ἀνατιθέντες, ἀλλὰ τῷ ἐναντίῳ ἐπιφημίζοντες, εἰς αὐτὸ τὸ ἅγιον Πνεῦμα βλασφημοῦσιν.
• Όρος Λς’. Ὅτι τοὺς φυλάσσοντας τὸν τύπον τῆς τοῦ Κυρίου διδασκαλίας μετὰ πάσης σπουδῆς καὶ τιμῆς δέχεσθαι δεῖ εἰς δόξαν αὐτοῦ τοῦ Κυρίου· ὁ δὲ μὴ ἀκούσας, μηδὲ δεξάμενος, κατακρίνεται.
• Ομιλία ΛΖ’. Ὅτι ἡ κατὰ δύναμιν, κἂν ᾖ ἐν τοῖς ἐλαχίστοις, προθυμία εὐπρόσδεκτός ἐστι τῷ Θεῷ, κἂν παρὰ γυναικῶν ᾖ.
• Όρος ΛΗ’. Ὅτι δεῖ τὸν Χριστιανὸν καὶ τὴν εἰς τοὺς ἀδελφοὺς δεξίωσίν ἀθόρυβον καὶ λιτοτέραν ποιεῖσθαι.
• Όρος ΛΘ’. Ὅτι οὐ δεῖ εὐμετάθετον εἶναι, ἀλλὰ ἑδραῖον ἐν τῇ πίστει, καὶ ἀμετάθετον ἀπὸ τῶν ἐν Κυρίῳ καλῶν.
• Όρος Μ’. Ὅτι οὐ δεῖ ἑτεροδιδασκαλούντων ἀνέχεσθαι, κἂν σχηματίζωνται πρὸς ἀπάτην ἢ ἔλεγχον τῶν ἀβεβαίων.
• Όρος ΜΑ’. Ὅτι δεῖ πᾶν τὸ σκανδαλίζον ἐκκόπτειν, κἂν οἰκειότατόν τι καὶ ἀναγκαιότατον εἶναι δοκῇ.
• Όρος ΜΒ’. Ὅτι οὐ δεῖ νομίζειν ἐπὶ καταλύσει τοῦ νόμου καὶ τῶν προφητών τὸν Κύριον ἐληλυθέναι, ἀλλ’ ἐπὶ πληρώσει καὶ προσθήκῃ τῶν τελειοτέρων.
• Όρος ΜΓ’. Ὅτι ὡς νόμος τὰς πράξεις ἀπαγορεύει τὰς φαύλας, οὕτω τὸ Εὐαγγέλιον αὐτὰ τὰ κεκρυμμένα πάθη τῆς ψυχῆς.
• Όρος ΜΔ’. Ὅτι ὁ ζυγὸς τοῦ Χριστοῦ χρηστὸς, καὶ τὸ φορτίον αὐτοῦ ἐλαφρόν ἐστιν εἰς ἀνάπαυσιν τῶν καταδεχομένων· πάντα δὲ τὰ ἀλλότρια τῆς κατὰ τὸ Εὐαγγέλιον διδασκαλίας βαρέα καὶ φορτικά.
• Όρος ΜΕ’. Ὅτι ἀδύνατον καταξιωθῆναι βασιλείας οὐρανῶν τοὺς μὴ παιδίων πρὸς ἄλληλα ἰσοτιμίαν ἐν ἀλλήλοις μιμουμένους.
• Όρος Μς’. Ὅτι ἐξ ἀντιπαραθέσεως τῆς ἐπὶ τοῖς ἐλάττοσι φυλαττομένης ἀκολουθίας τὴν ἐπὶ τοῖς μείζοσι σπουδὴν ἀπαιτούμεθα.
• Όρος ΜΖ’. Ὅτι οὐ δεῖ θησαυρίζειν ἑαυτῷ ἐπὶ τῆς γῆς, ἀλλ’ ἐν οὐρανῷ· καὶ τις ὁ τρόπος τοῦ ἐν οὐρανῷ θησαυρίζειν.
• Όρος ΜΗ’. Ὅτι δεῖ ἐλεήμονα καὶ εὐμετάδοτον εἶναι· κατηγοροῦνται γὰρ οἱ μὴ τοιούτοι.
• Όρος ΜΘ’. Ὅτι οὐ χρὴ δικάζεσθαι οὐδὲ περὶ αὐτῶν τῶν πρὸς τὴν ἀναγκαίαν σκέπην τῷ σώματι περικειμένων.
• Όρος Ν’. Ὅτι δεῖ συμβιβάζειν καὶ ἑτέρους εἰς εἰρήνην τὴν ἐν Χριστῷ.
• Όρος ΝΑ’. Ὅτι δεῖ πρότερον ἑαυτὸν διορθοῦσθαι ἐφ’ ᾡτινιοῦν ἐλαττώματι, καὶ τότε ἑτέρῳ ἐγκαλεῖν.
• Όρος ΝΒ’. Ὅτι οὐ χρὴ ἀδιαφορεῖν ἐπὶ τοῖς ἁμαρτάνουσι, λυπεῖσθαι δὲ καὶ πενθεῖν ἐπ’ αὐτοῖς.
• Όρος ΝΓ’. Ὅτι οὐ δεῖ τὸν Χριστιανὸν μνησικακεῖν, ἀλλ’ ἀπὸ καρδίας ἀφιέναι τοῖς εἰς αὐτὸν ἡμαρτηκόσιν.
• Όρος ΝΔ’. Ὅτι οὐ δεῖ κρίνειν ἀλλήλους ἐπὶ τοῖς ὑπὸ τῆς Γραφῆς συγκεχωρημένοις.
• Όρος ΝΕ’. Ὅτι δεῖ εἰδέναι καὶ ὁμολογεῖν παντὸς ἀγαθοῦ τὴν χάριν, καὶ αὐτῶν τῶν ὑπὲρ Χριστοῦ παθημάτων τὴν ὑπομονὴν παρὰ Θεοῦ ὑπάρχειν.
• Όρος Νς’. Ὅτι δεῖ προσκαρτερεῖν ταῖς προσευχαῖς καὶ ταῖς ἀγρυπνίαις.
• Όρος ΝΖ’. Ὅτι οὐ δεῖ μεγαλοφρονεῖν ἐφ’ ἑαυτῷ ἐν τοῖς κατορθώμασι, καὶ ἐξουθενεῖν τοὺς λοιπούς.
• Όρος ΝΗ’. Ὅτι οὐ δεῖ νομίζειν δωρεὰν Θεοῦ διὰ χρημάτων ἢ καὶ δι’ ἄλλης τινὸς ἐπινοίας κτᾶσθαι.
• Όρος ΝΘ’. Ὅτι οὐ δεῖ τὸν Χριστιανὸν προσπάσχειν τῇ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων δόξῃ, οὔτε ἀντέχεσθαι τιμῆς ὑπερβαλλούσης, ἀλλὰ καὶ διορθοῦσθαι τοὺς οὕτω τιμῶντας, ἢ πλέον περὶ αὐτοῦ φρονοῦντας.
• Όρος Ξ’. Ὅτι, τῶν χαρισμάτων τοῦ Πνεύματος διαφόρων ὑπαρχόντων, καὶ οὔτε ἑνὸς δυναμένου τὰ πάντα ὑποδέξασθαι, οὔτε πάντων τὸ αὐτὸ, δεῖ σωφρόνως καὶ εὐχαρίστως ἕκαστον ἐμμένειν τῷ δεδομένῳ, καὶ συμφωνεῖν ἀλλήλοις τοὺς πάντας ἐν ἀγάπῃ Χριστοῦ, ὥσπερ μέλη ἐν σώματι· ὥστε τὸν ὑποβεβηκότα ἐν τοῖς χαρίσμασι συγκρίσει τοῦ ὑπερέχοντος αὐτῷ μὴ ἀπογινώσκειν, μήτε μὴν τὸν μείζονα καταφρονεῖν τοῦ ἐλάττονος. Οἱ γὰρ διαμεμερισμένοι καὶ διαστασιάζοντες καταλύσεως ἄξιοι.
• Όρος ΞΑ’. Ὅτι οὐ δεῖ ἐξουθενεῖν τοὺς συνεργοῦντας τὴν χάριν τοῦ Κυρίου, εἰς τὴν εὐτέλειαν αὐτῶν ἀφορῶντας. Ἐν τούτοις γὰρ μάλιστα εὐδοκεῖ ὁ Θεός.
• Όρος ΞΒ’. Ὅτι τοὺς πιστεύσαντας τῷ Θεῷ, καὶ βαπτισθέντας, εὐθὺς παρασκευάζεσθαι δεῖ πρὸς τοὺς πειρασμοὺς, καὶ παρ’ αὐτῶν τῶν οἰκείων, μέχρι θανάτου. Ὁ γὰρ μὴ οὕτως ἑτοιμασάμενος, αἰφνίδιον τῆς περιστάσεως καταλαβούσης, εὐκόλως διασαλεύεται.
• Όρος ΞΓ’. Ὅτι οὐ δεῖ τὸν Χριστιανὸν φοβεῖσθαι, καὶ ἀγωνιᾷν ἐν ταῖς περιστάσεσι, μετεωριζόμενον ἀπὸ τῆς ἐν Θεῷ πεποιθήσεως· θαῤῥεῖν δὲ, ὡς τοῦ Κυρίου παρόντος, καὶ τὰ κατ’ αὐτὸν οἰκονομοῦντος, καὶ πρὸς πάντας ἐνδυναμοῦντος, καὶ τοῦ ἁγίου Πνεύματος διδάσκοντος μέχρι καὶ ἀποκρίσεως τῆς πρὸς τοὺς ὑπεναντίους.
• Όρος ΞΔ’. Ὅτι δεῖ χαίρειν πᾶν ὁτιοῦν πάσχοντα μέχρι θανάτου ἕνεκεν τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου καὶ τῶν ἐντολῶν αὐτοῦ.
• Όρος ΞΕ’. Ὅτι δεῖ καὶ ἐν αὐτῇ τῇ ἐξόδῳ προσεύχεσθαι τὰ πρέποντα.
• Όρος Ξς’. Ὅτι οὐ δεῖ ἐγκαταλιμπάνειν τοὺς ὑπὲρ εὐσεβείας ἀγωνιζομένους.
• Όρος ΞΖ’. Ὅτι τῶν πληροφορίαν ἐχόντων τῆς ἐκ νεκρῶν ἀναστάσεως, ἀλλότριον τὸ λυπεῖσθαι ἐπὶ τοῖς κεκοιμημένοις.
• Όρος ΞΗ’. Ὅτι οὐ δεῖ τὰ ἰδιώματα τοῦ αἰῶνος τούτου καὶ μετὰ τὴν ἀνάστασιν προσδοκᾷν, ἀλλὰ ἀγγελικὸν καὶ ἀπροσδεῆ βίον εἰδέναι ἐν τῷ μέλλοντι αἰῶνι.
• Όρος ΞΘ’. Ὅσα κατὰ συνάφειαν ἀπαγορεύονται, καὶ ἀπόφασιν δέχεται ἀπειλῆς.
• Όρος Ο’. Ὅτι δεῖ τοὺς ἐγκεχειρισμένους τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου μετὰ δεήσεως καὶ εὐχῆς καθίστασθαι, εἴτε διακόνους, εἴτε πρεσβυτέρους, ἀνεγκλήτους, καὶ δοκίμους τὸν πρότερον βίον.
• Όρος ΟΑ’. Ὅσα κατὰ συνάφειαν εἴρηται περὶ ἐπισκόπων καὶ πρεσβυτέρων.
• Όρος ΟΒ’. Περὶ ἀκροατῶν. Ὅτι δεῖ τῶν ἀκροατῶν τοὺς πεπαιδευμένους τὰς Γραφὰς, δοκιμάζειν τὰ παρὰ τῶν διδασκάλων λεγόμενα· καὶ τὰ μὲν σύμφωνα ταῖς Γραφαῖς δέχεσθαι, τὰ δὲ ἀλλότρια ἀποβάλλειν· καὶ τοὺς τοιούτοις διδάγμασιν ἐπιμένοντας ἀποστρέφεσθαι σφοδρότερον.
• Όρος ΟΓ’.  Ὅτι οὐ δεῖ ἄνδρα ἀπὸ γυναικὸς, ἢ γυναῖκα ἀπὸ ἀνδρὸς χωρίζεσθαι, εἰ μή τις ἂν ἐπὶ πορνείᾳ ἁλῷ, ἢ εἰς τὴν θεοσέβειαν κωλύηται.
• Όρος ΟΔ’. Ὅτι δεῖ τὴν χήραν, τὴν ἰσχυροτέρῳ τῷ σώματι χρωμένην, ἐν φροντίδι καὶ σπουδῇ διάγειν, μεμνημένην τῶν ὑπὸ τοῦ Ἀποστόλου εἰρημένων, καὶ τῇ Δορκάδι μεμαρτυρημένω
• Όρος ΟΕ’. Ὅτι χρὴ τοὺς δούλους ὑπακούειν τοῖς κατὰ σάρκα κυρίοις εἰς δόξαν Θεοῦ μετὰ πάσης εὐνοία· ἐν οἷς ἂν ἐντολὴ Θεοῦ οὐ λύηται.
• Όρος Ος’. Ὅτι δεῖ τὰ τέκνα τιμᾷν τοὺς γονεῖς, καὶ ὑπακούειν ἐν πᾶσιν αὐτοῖς, ἐν οἷς ἂν ἐντολὴ Θεοῦ μὴ ἐμποδίζηται.
• Όρος ΟΖ’. Ὅτι δεῖ τὰς παρθένους ἀπηλλάχθαι πάσης μερίμνης τοῦ ἐνεστῶτος αἰῶνος, πρὸς τὸ δύνασθαι ἀπερι σπάστως τῷ Θεῷ εὐχαριστεῖν κατά τε νοῦν καὶ σῶμα, ἐπ’ ἐλπίδι τῆς βασιλείας τῶν οὐρα νῶν.
• Όρος ΟΗ’. Ὅτι οὐκ ἔξεστι τοῖς στρατευομένοις διασείειν ἢ συκοφαντεῖν.
• Όρος ΟΘ’. Ὅτι δεῖ τοὺς ἄρχοντας ἐκδίκους εἶναι τῶν δικαιωμάτων τοῦ Θεοῦ.
• Όρος Π’. Ποταποὺς εἶναι βούλεται ὁ λόγος τοὺς Χριστιανοὺς, ὡς μαθητὰς Χριστοῦ, πρὸς μόνα τυπουμένους, ἃ βλέπουσιν ἐν αὐτῷ, ἢ ἀκούουσι παρ’ αὐτοῦ.

–

Λόγος ασκητικός. (PG 31, σελ. 869 – 881).

Λόγος ασκητικός. (PG 31, σελ. 881 – 888).

ΟΡΟΙ ΚΑΤΑ ΠΛΑΤΟΣ

Προοίμιον. (PG 31, σελ. 889 – 901).

Κεφάλαια των κατά πλάτος όρων. (PG 31, σελ. 901 – 905).

ΟΡΟΙ ΚΑΤΑ ΠΛΑΤΟΣ (κατ’ ερώτησιν και απόκρισιν). (PG 31, σελ. 905 – 1.052).

• Ερώτησις αʹ. Περὶ τάξεως καὶ ἀκολουθίας τῆς ἐν ταῖς ἐντολαῖς τοῦ Κυρίου.
• Ερώτησις βʹ. Περὶ τῆς πρὸς Θεὸν ἀγάπης, καὶ ὅτι κατὰ φύσιν ἐν ἀνθρώποις ἡ πρὸς τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου ῥοπὴ καὶ δύναμις.
• Ερώτησις γʹ. Περὶ τῆς τῶν πλησίον ἀγάπης.
• Ερώτησις δʹ. Περὶ φόβου Θεοῦ.
• Ερώτησις εʹ. Περὶ τοῦ κατὰ διάνοιαν ἀμετεωρίστου.
• Ερώτησις ςʹ. Ὅτι ἀναγκαῖον τὸ ἰδιάζειν.
• Ερώτησις ζʹ. Περὶ τοῦ δεῖν τοῖς ὁμόφροσι πρὸς τὸν σκοπὸν τῆς πρὸς Θεὸν εὐαρεστήσεως συζῇν· καὶ ὅτι δύσκολον ὁμοῦ καὶ ἐπικίνδυνον τὸ μονάζειν.
• ηʹ Περὶ ἀποταγῆς.
• Ερώτησις θʹ. Περὶ τοῦ μὴ δεῖν τοῖς κατὰ σάρκα οἰκείοις προσαφιέναι τὰ ἑαυτῷ διαφέροντα.
• Ερώτησις ιʹ. Περὶ τοῦ τίνας δεῖ τῶν προσιόντων τῇ κατὰ Θεὸν ζωῇ προσδέχεσθαι, καὶ πότε, ἢ πῶς.
• Ερώτησις ιαʹ. Περὶ δούλων.
• Ερώτησις ιβʹ. Ὅπως χρὴ τοὺς ἐν συζυγίᾳ προσδέχεσθαι.
• Ερώτησις ιγʹ. Ὅτι χρήσιμον τοῖς εἰσαγομένοις καὶ τὸ διὰ σιωπῆς γυμνάσιον.
• Ερώτησις ιδʹ. Περὶ τῶν ἑαυτοὺς τῷ Θεῷ καθομολογησαμένων, εἶτα τὴν ὁμολογίαν ἀθετεῖν ἐπιχειρούντων.
• Ερώτησις ιεʹ. Περὶ παίδων προσλήψεως καὶ ἀγωγῆς, καὶ περὶ ὁμολογίας παρθένων.
• Ερώτησις ιςʹ. Περὶ ἐγκρατείας.
• Ερώτησις ιζʹ. Ὅτι δεῖ καὶ γέλωτος ἐγκρατῶς ἔχειν.
• Ερώτησις ιηʹ. Ὅτι δεῖ πάντων τῶν παρατιθεμένων ἡμῖν ἀπογεύεσθαι.
• Ερώτησις ιθʹ. Τί τὸ μέτρον τῆς ἐγκρατείας.
• Ερώτησις κʹ. Τίς ὁ τρόπος τῆς ἐν βρώμασι δεξιώσεως.
• Ερώτησις καʹ. Πῶς δεῖ περὶ τὰς καθέδρας καὶ τὰς κατακλίσεις ἐν τῷ καιρῷ τῶν ἀρίστων ἢ δείπνων ἔχειν.
• Ερώτησις κβʹ. Τί τὸ πρέπον ἔνδυμα Χριστιανῷ.
• Ερώτησις κγʹ. Περὶ τῆς ζώνης.
• Ερώτησις κδʹ. Περὶ τοῦ τρόπου τῆς μετ’ ἀλλήλων διαγωγῆς.
• Ερώτησις κεʹ. Ὅτι φοβερὸν τὸ κρῖμα τῷ προεστῶτι μὴ ἐλέγχοντι τοὺς ἁμαρτάνοντας.
• Ερώτησις κςʹ. Περὶ τοῦ πάντα καὶ τὰ κρυπτὰ τῆς καρδίας ἀνατίθεσθαι τῷ προεστῶτι.
• Ερώτησις κζʹ. Ὅτι δεῖ καὶ τὸν προεστῶτα ὑπομιμνήσκεσθαι παρὰ τῶν προεχόντων ἐν τῇ ἀδελφότητι, εἴποτε σφαλῇ.
• Ερώτησις κηʹ. Πῶς χρὴ διακεῖσθαι τοὺς πάντας περὶ τὸν ἀπειθῆ.
• Ερώτησις κθʹ. Περὶ τοῦ μετὰ ἐπάρσεως ἢ γογγυσμοῦ ἐργαζομένου.
• Ερώτησις λʹ. Ποταπῇ διαθέσει χρὴ τῶν ἀδελφῶν ἐπιμελεῖσθαι τὸν προεστῶτα.
• Ερώτησις λαʹ. Ὅτι δεῖ καταδέχεσθαι τὴν παρὰ τοῦ προεστῶτος ὑπηρεσίαν.
• Ερώτησις λβʹ. Πῶς δεῖ πρὸς τοὺς κατὰ σάρκα οἰκείους διακεῖσθαι.
• Ερώτησις λγʹ. Τίς ὁ τρόπος τῆς πρὸς ἀδελφὸν συντυχίας.
• Ερώτησις λδʹ. Ποταποὺς χρὴ εἶναι τοὺς τὰ πρὸς τὴν χρείαν οἰκονομοῦντας ἐν τῇ ἀδελφότητι.
• Ερώτησις λεʹ. Εἰ χρὴ ἐν τῇ αὐτῇ κώμῃ πλείονας ἀδελφότητας συγκροτεῖσθαι.
• Ερώτησις λςʹ. Περὶ τῶν ἀναχωρούντων ἀπὸ ἀδελφότητος.
• Ερώτησις λζʹ. Εἰ δεῖ προφάσει τῶν προσευχῶν καὶ τῆς ψαλμῳδίας ἀμελεῖν τῶν ἔργων, καὶ ποῖοι καιροὶ τῆς προσευχῆς ἐπιτήδειοι, καὶ πρῶτον εἰ χρὴ ἐργάζεσθαι.
• Ερώτησις ληʹ. Ποῖαι τέχναι τῷ ἐπαγγέλματι ἡμῶν ἁρμόζουσιν.
• Ερώτησις λθʹ. Πῶς χρὴ ποιεῖσθαι τῶν ἐκ τῆς ἐργασίας τὴν διάπρασιν, καὶ πῶς ἀποδημεῖν.
• Ερώτησις μʹ. Περὶ τῶν ἐν ταῖς συνόδοις πραγματειῶν.
• Ερώτησις μαʹ. Περὶ αὐθεντίας καὶ ὑπακοῆς.
• Ερώτησις μβʹ. Ποίῳ σκοπῷ καὶ ποίᾳ διαθέσει ἐργάζεσθαι δεῖ τοὺς ἐργαζομένους.
• Ερώτησις μγʹ. Ὁποίους εἶναι χρὴ τοὺς προεστῶτας, καὶ πῶς ἄγειν τοὺς συνόντας.
• Ερώτησις μδʹ. Τίσιν ἐπιτρέπειν χρὴ τὰς ἀποδημίας, καὶ πῶς ἐπανιόντας αὐτοὺς ἀνακρίνειν.
• Ερώτησις μεʹ. Ὅτι χρὴ μετὰ τὸν προεστῶτα καὶ ἄλλον εἶναί τινα τὸν δυνάμενον ἐν ἀπουσίᾳ ἢ ἀσχολίᾳ ἐκείνου τῶν ἀδελφῶν ἐπιμελεῖσθαι.
• Ερώτησις μςʹ. Περὶ τοῦ μὴ συγκρύπτειν ἁμάρτημα ἀδελφῷ, ἢ ἑαυτῷ.
• Ερώτησις μζʹ. Περὶ τῶν μὴ καταδεχομένων τὰ παρὰ τοῦ προεστῶτος τυπούμενα.
• Ερώτησις μηʹ. Ὅτι οὐ δεῖ περιεργάζεσθαι τὰς οἰκονομίας τοῦ προεστῶτος, τῷ δὲ ἰδίῳ προσέχειν ἔργῳ.
• Ερώτησις μθʹ. Περὶ τῶν ἀμφισβητουμένων ἐν τῇ ἀδελφότητι.
• Ερώτησις νʹ. Πῶς χρὴ ἐπιτιμᾷν τὸν προεστῶτα.
• Ερώτησις ναʹ. Πῶς δεῖ διορθοῦσθαι τὸ πλημμέλημα τοῦ ἡμαρτηκότος.
• Ερώτησις νβʹ. Μετὰ ποίας διαθέσεως καταδέχεσθαι δεῖ τὰ ἐπιτίμια.
• Ερώτησις νγʹ. Πῶς οἱ τῶν τεχνῶν διδάσκαλοι διορθώσονται τοὺς παῖδας πταίοντας.
• Ερώτησις νδʹ. Περὶ τοῦ τοὺς προεστῶτας τῆς ἀδελφότητος ἀλλήλοις τὰ καθ’ ἑαυτοὺς ἀνατίθεσθαι.
• Ερώτησις νεʹ. Εἰ τοῖς ἐκ τῆς ἰατρικῆς κεχρῆσθαι κατὰ σκοπόν ἐστι τῆς ευσεβείας.

ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΤΩΝ ΟΡΩΝ ΤΩΝ ΚΑΤ’ ΕΠΙΤΟΜΗΝ. (PG 31, σελ. 1.052 – 1.305).

• αʹ. Εἰ ἔξεστιν ἢ συμφέρει τινὶ ἑαυτῷ ἐπιτρέπειν, καὶ ποιεῖν ἢ λέγειν ἃ νομίζει καλὰ, ἄνευ τῆς μαρτυρίας τῶν θεοπνεύστων Γραφῶν.
• βʹ. Ποίαν ὁμολογίαν ἀπαιτεῖσθαι δεῖ παρ’ ἀλλήλων τοὺς ἐπὶ τὸ αὐτὸ ζῇν κατὰ Θεὸν βουλομένους.
• γʹ. Τὸν ἁμαρτάνοντα πῶς ἐπιστρέψομεν, ἢ μὴ ἐπιστρέφοντα πῶς ἔχειν χρή.
• δʹ Ἐάν τις καὶ εἰς τὰ μικρὰ ἁμαρτήματα στενοχωρῇ τοὺς ἀδελφοὺς, λέγων ὅτι, Ὀφείλετε μετανοῆσαι, μήποτε καὶ αὐτὸς ἄσπλαγχνός ἐστι, καὶ τὴν ἀγάπην καταλύει.
• εʹ. Πῶς ὀφείλει τις μετανοῆσαι ἐφ’ ἑκάστῳ ἁμαρτήματι.
• ςʹ. Ὁ λόγῳ ὁμολογῶν μετανοεῖν, τὸ δὲ ἁμάρτημα μὴ διορθούμενος, ποταπός ἐστιν.
• ζʹ. Τί τὸ κρῖμα τῶν ἐκδικούντων τοὺς ἁμαρτάνοντας.
• ηʹ. Τὸν μετανοοῦντα γνησίως πῶς προσδέχεσθαι χρή.
• θʹ Πρὸς τὸν ἀμετανόητα ἁμαρτάνοντα πῶς διατεθῶμεν.
• ιʹ. Ψυχὴ ἐν ἁμαρτίαις πολλαῖς ταλαιπωρήσασα μετὰ ποταποῦ φόβου καὶ ποταπῶν δακρύων ὀφείλει ἀναχωρῆσαι τῶν ἁμαρτημάτων.
• ιαʹ. Πῶς κατορθοῖ τις τὸ μῖσος πρὸς τὰ ἁμαρτήματα.
• ιβʹ. Πῶς πληροφορηθῇ ἡ ψυχὴ, ὅτι ἀφῆκεν αὐτῇ ὁ Θεὸς τὰ ἁμαρτήματα.
• ιγʹ. Εἰ χρὴ τὸν μετὰ τὸ βάπτισμα ἐξαμαρτήσαντα ἀπογινώσκειν τῆς ἑαυτοῦ σωτηρίας, ἐν πλήθει κακῶν εὑρεθέντα· ἢ ἕως ποίου μέτρου ἁμαρτιῶν ἐπελπίζειν χρὴ τῇ τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπίᾳ διὰ τῆς μετανοίας.
• ιδʹ. Ἐκ ποίων καρπῶν ὀφείλει δοκιμάζεσθαι ἡ ἀληθὴς μετάνοια.
• ιεʹ. Τί ἐστι τὸ, Ποσάκις ἁμάρτῃ εἰς ἐμὲ ὁ ἀδελφός μου, καὶ ἀφήσω αὐτῷ.
• ιςʹ. Διὰ τί ποτὲ μὲν ἡ ψυχὴ καὶ μὴ σπουδάζουσα, αὐτομάτως σχεδὸν ἐμπεσόντος πόνου, κατανύσσεται, ποτὲ δὲ ἄπονος οὕτως ἐστὶν, ὡς καὶ βιαζομένη κατανυγῆναι μὴ δύνασθαι.
• ιζʹ. Ἐάν τις κατὰ νοῦν μνημονεύσῃ τοῦ φαγεῖν, εἶτα καταγνῷ ἑαυτοῦ, εἰ καὶ οὗτος ὡς μεριμνήσας ἐγκληθήσεται.
• ιηʹ. Εἰ χρὴ ἐν ἀδελφότητι τῷ ἐξαμαρτήσαντί ποτε φροντίδα τινὰ ἐγχειρίζειν μετὰ πολλὴν ἄσκησιν· καὶ εἰ χρὴ, ποίαν ταύτην.
• ιθʹ. Ἐάν τις ὑποπτεύηται ἐπὶ ἁμαρτήματι, προφανῶς δὲ τοῦτο μὴ ποιῇ, εἰ δεῖ αὐτὸν ἐπιτηρεῖν, ἵνα καὶ ἐφευρεθῇ ὃ ὑποπτεύεται.
• κʹ. Εἰ χρὴ τὸν ἐν ἁμαρτίαις ἐξετασθέντα φεύγειν τὴν πρὸς τοὺς ἑτεροδόξους κοινωνίαν, ἢ καὶ πρὸς τοὺς κακῶς ζῶντας διακρίνεσθαι.
• καʹ. Πόθεν ὁ μετεωρισμὸς καὶ οἱ διαλογισμοί· καὶ πῶς αὐτοὺς διορθωσόμεθα.
• κβʹ. Πόθεν αἱ νυκτεριναὶ φαντασίαι αἱ ἀπρεπεῖς γίνονται.
• κγʹ. Ἕως ποίων ῥημάτων ἡ ἀργολογία κρίνεται.
• κδʹ. Τί ἐστι λοιδορία.
• κεʹ. Τί ἐστι καταλαλιά.
• κςʹ. Ὁ καταλαλῶν ἀδελφοῦ, ἢ ἀκούων καταλαλοῦντος, καὶ ἀνεχόμενος, τίνος ἐστὶν ἄξιος.
• κζʹ. Ἐὰν δὲ τοῦ προεστῶτος καταλαλήσῃ, πῶς αὐτῷ προσέξομεν.
• κηʹ. Περὶ τοῦ θρασυτέρᾳ φωνῇ καὶ ῥήμασι θρασέσιν ἀποκρινομένου.
• κθʹ. Ποίῳ τρόπῳ δυνηθῇ τις μὴ ὀργίζεσθαι.
• λʹ. Πῶς ἐκκόψομεν τὸ πάθος τῆς ἐπιθυμίας τῆς κακῆς.
• λαʹ. Εἰ καθόλου γελᾷν οὐκ ἔξεστιν.
• λβʹ. Ὁ ἄκαιρος καὶ ἄμετρος νυσταγμὸς πόθεν, καὶ πῶς αὐτὸν ἀποθώμεθα.
• λγʹ. Πῶς ἐλέγχεται ὁ ἀνθρωπάρεσκος.
• λδʹ. Πῶς φύγῃ τις τὸ πάθος τῆς ἀνθρωπαρεσκείας.
• λεʹ. Πῶς γνωρίζεται ὁ ὑπερήφανος, ἢ πῶς θεραπεύεται.
• λςʹ. Εἰ χρὴ τιμὴν ἐπιζητεῖν.
• λζʹ. Ὁ ὀκνηρὸς πρὸς τὴν ἐντολὴν ποίῳ τρόπῳ σπουδὴν δυνηθῇ ἀναλαβεῖν.
• ληʹ. Ἐὰν ἐπιταχθῇ ἀδελφὸς, καὶ ἀντείπῃ, ὕστερον δὲ ἀφ’ ἑαυτοῦ ἀπέλθῃ.
• λθʹ. Ἐὰν δὲ ὑπακούσας τις γογγύσῃ.
• μʹ. Ἐὰν δὲ ἀδελφὸς ἀδελφὸν λυπήσῃ, πῶς ὀφείλει διορθώσασθαι.
• μαʹ. Ἐὰν δὲ μὴ ἀνέχηται ἀπολογήσασθαι.
• μβʹ. Ἐὰν δὲ ἀπολογουμένου τοῦ λυπήσαντος, μὴ θέλῃ διαλλαγῆναι ὁ λυπηθείς.
• μγʹ. Πῶς ὀφείλει τις προσέχειν τῷ εἰς προσευχὴν ἐξυπνίζοντι.
• μδʹ. Ἐὰν δὲ στυγνάσῃ ὁ ἐξυπνισθεὶς εἰς εὐχὴν, ἢ καὶ ὀργισθῇ, τίνος ἐστὶν ἄξιος.
• μεʹ. Περὶ τοῦ ἀμελοῦντος τῆς γνώσεως τῶν τοῦ Θεοῦ θελημάτων, ἵνα μὴ πλέον κολασθῇ, ὡς γνοὺς καὶ μὴ ποιήσας.
• μςʹ. Ὁ ἑτέρου ἀνεχόμενος εἰς τὸ ποιῆσαι ἁμαρτίαν, εἰ ἔνοχός ἐστι τῆς ἁμαρτίας.
• μζʹ. Εἰ δεῖ τοῖς ἁμαρτάνουσιν ἐφησυχάζειν.
• μηʹ. Ἡ πλεονεξία μέχρι τίνος κρίνεται.
• μθʹ. Τί ἐστι τὸ περπερεύεσθαι.
• νʹ. Ἐάν τις τὰ μὲν πολυτελέστερα τῆς ἐσθῆτος ἀπωθῆται, αὐτὸ δὲ τὸ εὐτελὲς, εἴτε ἱμάτιον, εἴτε ὑπόδημα, οἱονεὶ θέλῃ ἵνα πρέπῃ αὐτῷ, εἰ ἁμαρτάνει, ἢ ποῖον πάθος νοσεῖ.
• ναʹ. Τί ἐστι Ῥακά.
• νβʹ. Τίς ὁ κενόδοξος, καὶ τίς ὁ ἀνθρωπάρεσκος.
• νγʹ. Τίς ἐστιν ὁ μολυσμὸς τῆς σαρκός· καὶ τίς ὁ μο λυσμὸς τοῦ πνεύματος· καὶ πῶς αὐτῶν καθαρεύσομεν· ἢ τίς ὁ ἁγιασμὸς, καὶ πῶς αὐτὸν κτησόμεθα.
• νδʹ. Τι ἐστι φιλαυτία, καὶ πῶς γνωρίσει ἑαυτὸν ὁ φίλαυτος.
• νεʹ. Ποία διαφορὰ πικρίας καὶ θυμοῦ, καὶ ὀργῆς, καὶ παροξυσμοῦ.
• νςʹ Τίς ἐστιν ὁ ὑψηλόφρων, καὶ τίς ὁ ἀλαζὼν, καὶ τίς ὁ ὑπερήφανος· τίς δὲ ὁ τετυφωμένος, καὶ ὁ πεφυσιωμένος.
• νζʹ. Ἐάν τις ἐλάττωμα ἔχῃ ἀδιόρθωτον, καὶ συνεχέστερον καταγινωσκόμενος βλάπτηται, εἰ συμφέρει μᾶλλον ἐπαφιέναι αὐτῷ.
• νηʹ. Ὁ κατ’ ἐπιτήδευσιν ψευσάμενος κρίνεται μόνον, ἢ καὶ ὁ κατὰ ἄγνοιάν τι παρὰ τὸ ἀληθὲς ἀπολύτως φθεγξάμενος.
• νθʹ. Ἐὰν ἐνθυμηθῇ τις ποιῆσαι μόνον τι, καὶ μὴ ποιήσῃ, εἰ καὶ οὗτος ὡς ψεύστης κρίνεται.
• ξʹ. Περὶ τοῦ προπετῶς ὁρισαμένου πρᾶξαί τι τῶν μὴ ἀρεσκόντων Θεῷ.
• ξαʹ. Ἐάν τις μήτε ἐργάζεσθαι δύνηται, μήτε τοὺς ψαλμοὺς μαθεῖν βούληται.
• ξβʹ. Τί ἐὰν ποιήσῃ τις, ὡς κρύψας τὸ τάλαντον, κατακρίνεται.
• ξγʹ. Τί ἐὰν ποιήσῃ τις, κατακρίνεται ὡς ἐκεῖνοι οἱ γογγύσαντες κατὰ τῶν ἐσχάτων.
• ξδʹ. Τί ἐστι τὸ σκανδαλίσαι, καὶ πῶς αὐτὸ φυλαξόμεθα.
• ξεʹ. Πῶς τὴν ἀλήθειαν ἐν ἀδικίᾳ τις κατέχει.
• ξςʹ. Τί ἐστιν ἔρις, καὶ τί ἐστιν ἐριθεία.
• ξζʹ. Τί ἐστιν ἀκαθαρσία, καὶ τί ἐστιν ἀσέλγεια.
• ξηʹ. Τί ἴδιον θυμοῦ, καὶ τί ἴδιον ἀγανακτήσεως εὐλόγου.
• ξθʹ. Περὶ τοῦ μήτε ἔλαττον ἐσθίοντος τῶν λοιπῶν, μήτε σῶμα ἔχοντος κατεῤῥιμμένον, καὶ ἀδυναμίαν εἰς τὸ ἔργον ὀδυρομένου.
• οʹ. Τὸν παραχρώμενον τοῖς ἱματίοις ἢ ὑποδήμασι πῶς δεῖ μετέρχεσθαι.
• οαʹ. Εἰσί τινες οἱ πρὸ τοῦ πλείονος τὸ ἡδύτερον τῶν ἐδεσμάτων ἐπιζητοῦντες, ἄλλοι δὲ τὸ πλεῖον μᾶλλον ἢ τὸ ἡδὺ διὰ τὸν κόρον θέλουσιν· πῶς οὖν ἀμφοτέρους πληροφορεῖν χρή.
• οβʹ. Περὶ τοῦ ἐν ἀδελφότητι ἀσέμνως περὶ τὴν μετάληψιν ἀναστρεφομένου, καὶ λαβρότερον ἐσθίοντος.
• ογʹ. Περὶ τοῦ μὴ ἐν ἐπιθυμίᾳ τῆς τοῦ ἀδελφοῦ διορθώσεως ἐλέγχοντος τὸν ἁμαρτάνοντα, ἀλλ’ ἐν πάθει τῆς ἑαυτοῦ ἐκδικήσεως.
• οδʹ. Περὶ τῶν ἐξερχομένων ἐκ τῆς ἀδελφότητος, καὶ μονήρη βίον ζῇν προαιρουμένων.
• οεʹ. Εἰ παντὸς ἁμαρτήματος, εἴτε κατὰ νοῦν, εἴτε κατὰ λόγον, εἴτε κατὰ πρᾶξιν, τὸν Σατανᾶν αἴτιον λέγειν δεῖ.
• οςʹ. Εἰ χρὴ οἰκονομίᾳ δῆθεν χρησίμου τινὸς ψεύδεσθαι.
• οζʹ. Τί ἐστι δόλος, καὶ τί ἐστι κακοήθεια.
• οηʹ. Ἐφευρεταὶ κακῶν τίνες εἰσίν.
• οθʹ. Ἐάν τις συνεχῶς ἑαυτοῦ ἐπιλαμβάνηται, ὅτι σκληρῶς προσφέρεται τῷ ἀδελφῷ, πῶς διορθωθήσεται.
• πʹ. Πόθεν ἐπισυμβαίνει τὸ ὥσπερ τῇ διανοίᾳ ἐπιλείπειν λογισμοὺς ἀγαθοὺς, καὶ μερίμνας ἀρεσκούσας τῷ Θεῷ.
• παʹ. Εἰ χρὴ ἴσως ἐπιτιμᾷν τοῖς εὐλαβέσι καὶ τοῖς ἀδιαφόροις.
• πβʹ. Ἐὰν συμβῇ τὴν πρεσβυτέραν ἁμαρτῆσαι τὸ αὐτὸ τῇ νεωτέρᾳ, εἰ τῷ αὐτῷ ὑπόκειται ἐπιτιμίῳ.
• πγʹ. Ἐάν τις, πολλὰ κατορθῶν, ἐν ἑνὶ μόνῳ διαπταίῃ, πῶς αὐτὸν παρέλθωμεν.
• πδʹ. Περὶ τοῦ ἦθος ἔχοντος θορυβοποιὸν καὶ ταραχῶδες.
• πεʹ. Εἰ χρὴ ἔχειν τι ἴδιον ἐν ἀδελφότητι.
• πςʹ. Ἐὰν δὲ λέγῃ τις ὅτι, Οὔτε λαμβάνω παρὰ τῆς ἀδελφότητος, οὔτε δίδωμι, ἀλλὰ τοῖς ἐμοῖς ἀρκοῦμαι· τί δεῖ πρὸς τὸν τοιούτον παραφυλάξαι.
• πζʹ. Εἰ ἔξεστιν ἑκάστῳ τὸ παλαιὸν αὐτοῦ ἱμάτιον δοῦναι ὅπου ἐὰν θέλῃ εἰς ἐντολήν.
• πηʹ. Τίς ἐστιν ἡ μέριμνα ἡ βιωτική.
• πθʹ. Ἐπειδὴ γέγραπται, Λύτρον ψυχῆς ἀνδρὸς ὁ ἴδιος πλοῦτος, ἡμῖν δὲ οὐ προεχώρησε τοῦτο, τί ποιήσομεν;
• Ϟʹ. Εἰ ἔξεστι νυκτερινὸν ἱμάτιον ἔχειν, εἴτε τρίχινον εἴτε ἀλλοῖον.
• Ϟαʹ. Ἐὰν ἀδελφὸς, ἴδιον οὐκ ἔχων οὐδὲν, αἰτηθῇ παρά τινος αὐτὸ ὃ φορεῖ, τί ὀφείλει ποιῆσαι, μάλιστα δὲ ἐὰν γυμνὸς ᾖ ὁ αἰτήσας.
• Ϟβʹ. Τοῦ Κυρίου προστάσσοντος πωλεῖν τὰ ὑπάρχοντα, τι διανοούμενον χρὴ τοῦτο ποιεῖν.
• Ϟγʹ. Τὸν ἅπαξ ἀποκτησάμενον, καὶ ἴδιον μηδὲν ἔχειν ἐπαγγειλάμενον, ποίᾳ διανοίᾳ κεχρῆσθαι δεῖ τοῖς πρὸς τὸ ζῇν ἀναγκαίοις, οἷον ἐσθῆτι καὶ τροφῇ.
• Ϟδʹ. Περὶ τοῦ καταλιπόντος φόρους, καὶ ἀδελφότητι προσελθόντος.
• Ϟεʹ Εἰ συμφέρει τοῖς ἄρτι προσερχομένοις εὐθὺς τὰ ἀπὸ τῶν Γραφῶν ἐκμανθάνειν.
• Ϟςʹ. Εἰ δεῖ παντὶ τῷ βουλομένῳ ἐπιτρέπειν γράμματα μανθάνειν, ἢ ἀναγνώσμασι προσέχειν.
• Ϟζʹ. Ἐὰν λέγῃ τις ὅτι, Θέλω παρ’ ὑμῖν ὀλίγον χρόνον ὠφεληθῆναι, εἰ δεῖ αὐτὸν προσδέχεσθαι.
• Ϟηʹ. Ποταπὸν φρόνημα ὀφείλει ἔχειν ὁ προεστὼς, ἐν οἷς ἐπιτάσσει, ἢ διατάσσεται.
• Ϟθʹ. Ποταπῇ διαθέσει δεῖ ἐπιτιμᾷν τὸν ἐπιτιμῶντα.
• ρʹ. Τοὺς ἔξωθεν ἐρχομένους καὶ προσαιτοῦντας πῶς ἀπολύσομεν.
• ραʹ. Περὶ τοῦ ἐγχειριζομένου τὴν οἰκονομίαν, καὶ περὶ τῶν προσαιτούντων.
• ρβʹ. Περὶ τοῦ ἐξερχομένου ἀπὸ ἀδελφότητος, καθ’ ὃν δήποτε λόγον.
• ργʹ. Ἐπειδὴ συμβαίνει εἴς τινα καὶ αὐτὸν ὀλισθαίνειν τὸν πρεσβύτερον, εἰ δέοι αὐτὸν ἐλέγχεσθαι.
• ρδʹ. Πῶς χρὴ τὰς φροντίδας ἐγχειρίζειν τοῖς ἀδελφοῖς.
• ρεʹ. Εἰ χρὴ τοὺς εἰσερχομένους εἰς ἀδελφότητα εὐθέως τέχνας μανθάνειν.
• ρςʹ. Ποίοις ἐπιτιμίοις κεχρῆσθαι δεῖ ἐν ἀδελφότητι.
• ρζʹ. Περὶ τοῦ λέγοντος ἐπιθυμίαν ἔχειν συζῇν τῇ ἀδελφότητι.
• ρηʹ. Εἰ χρὴ τὸν προεστῶτα ἐκτὸς τῆς προεστώσης λαλεῖν ἀδελφῇ τινι τὰ πρὸς οἰκοδομὴν τῆς πίστεως.
• ρθʹ. Εἰ χρὴ τὸν προεστῶτα μετὰ τῆς προεστώσης πυκνῶς διαλέγεσθαι.
• ριʹ. Εἰ χρὴ, ἐξομολογουμένης ἀδελφῆς τῷ πρεσβυτέρῳ, καὶ τὴν πρεσβυτέραν παρεῖναι.
• ριαʹ. Εἰ, τοῦ πρεσβυτέρου γενέσθαι τι προστάξαντος ἐν ταῖς ἀδελφαῖς παρὰ γνῶσιν τῆς πρεσβυτέρας, εὐλόγως ἀγανακτεῖ ἡ πρεσβυτέρα.
• ριβʹ. Ἐάν τις προσέλθῃ τῷ κατὰ Θεὸν βίῳ, εἰ ἀκόλουθόν ἐστι τὸν προεστῶτα ἄνευ γνώμης τῶν ἀδελφῶν τὸν τοιοῦτον προσδέχεσθαι.
• ριγʹ. Εἰ δύναται ὁ φροντίδα ψυχῶν ἐγκεχειρισμένος φυλάξαι τὸ, Ἐὰν μὴ στραφῆτε, καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία.
• ριδʹ. Εἰ δεῖ παντὶ τῷ ἐπιτάσσοντι καὶ οἱῳδηποτοῦν ὑπακούειν.
• ριεʹ. Πῶς ὑπακούειν ἀλλήλοις χρή.
• ριςʹ. Μέχρι πόσου ὑπακούειν χρή.
• ριζʹ. Ὁ μὴ πληροφορούμενος ἐν τοῖς καθ’ ἡμέραν πρὸς τὴν προκειμένην ἐντολὴν ἐπιτάγμασι, τέχνην δὲ μαθεῖν ἐπιζητῶν, ποῖον πάθος νοσεῖ, καὶ εἰ χρὴ αὐτοῦ ἀνέχεσθαι.
• ριηʹ. Ὁ σπουδαῖος εἰς τὴν ἐντολὴν, καὶ ἐργαζόμενος οὐχ ὃ ἐπιτάσσεται, ἀλλ’ ὃ αὐτὸς θέλει, ποῖον μισθὸν ἔχει.
• ριθʹ. Εἰ ἔξεστιν ἑκάστῳ παραιτεῖσθαι τὸ ἐγχειρισθὲν ἔργον, καὶ ἄλλο ἐπιζητεῖν.
• ρκʹ. Εἰ δεῖ ἀπιέναι που χωρὶς ὑπομνήσεως τοῦ προεστῶτος.
• ρκαʹ. Εἰ ἔξεστι παραιτεῖσθαι τὰ βαρύτερα τῶν ἔργων.
• ρκβʹ. Ἐάν τις, ἐπιτιμηθεὶς εὐλογίαν μὴ λαβεῖν, λέγῃ ὅτι, Ἐὰν μὴ λάβω εὐλογίαν, οὐκ ἐσθίω· εἰ δεῖ αὐτὸν ἀνέχεσθαι.
• ρκγʹ. Ἐάν τις λυπῆται μὴ ἐπιτρεπόμενος ποιεῖν ὃ μὴ δύναται ἐπιτηδείως ποιεῖν, εἰ χρὴ αὐτοῦ ἀνέχεσθαι.
• ρκδʹ. Εἰ δεῖ μετὰ αἱρετικῶν ἢ μετὰ Ἑλλήνων εὑρεθέντα που συνεσθίειν αὐτοῖς, ἢ ἀσπάζεσθαι αὐτούς.
• ρκεʹ. Τὸν πιστευόμενον ἔργον, καὶ ποιοῦντά τι χωρὶς ὑπομνήσεως παρὰ τὸ διατεταγμένον αὐτῷ, εἰ δεῖ ἔχειν τὸ ἔργον.
• ρκςʹ. Πῶς ἄν τις μὴ ἡττηθείη τῆς ἐν βρώμασι φιληδονίας.
• ρκζʹ. Λέγουσί τινες, ὅτι ἀδύνατόν ἐστι μὴ ὀργισθῆναι ἄνθρωπον.
• ρκηʹ. Τῷ θέλοντι ἐγκρατεύεσθαι ὑπὲρ δύναμιν, ὥστε καὶ εἰς τὴν προκειμένην ἐντολὴν ἐμποδίζεσθαι, εἰ δεῖ συγχωρεῖν.
• ρκθʹ. Περὶ τοῦ πολλὰ νηστεύοντος, ἐν δὲ τῇ μεταλήψει μὴ δυναμένου ἀνέχεσθαι τοῦ βρώματος.
• ρλʹ. Πῶς χρὴ νηστεύειν, ὅταν χρεία γένηται νηστείας.
• ρλαʹ. Ὁ μὴ μεταλαμβάνων ὅθεν οἱ ἀδελφοὶ ἐσθίουσιν, ἀλλ’ ἕτερον ἐπιζητῶν, εἰ καλῶς ποιεῖ.
• ρλβʹ. Ὁ λέγων ὅτι, Βλάπτει με τοῦτο, καὶ λυπούμενος ἐὰν ἄλλο μὴ δοθῇ, τί ἐστιν.
• ρλγʹ. Ἐὰν δὲ καὶ γογγύσῃ διὰ βρῶμα.
• ρλδʹ. Ἐὰν δὲ καὶ ὀργισθεὶς παραιτῆται λαβεῖν τὰ πρὸς τὴν χρείαν.
• ρλεʹ Εἰ χρὴ τὸν κάμνοντα αὐτὸν ἐπιζητῆσαι πλέον τι τῆς συνηθείας.
• ρλςʹ. Εἰ ἀναγκαῖον πάντας συνάγεσθαι ἐν τῇ ὥρᾳ τοῦ ἀρίστου, καὶ τὸν ἀπολιμπανόμενον, καὶ μετὰ τὸ ἄριστον ἐρχόμενον, πῶς παρέλθωμεν.
• ρλζʹ. Εἰ καλόν ἐστι τὸ κρῖναι ἐπὶ τοσόνδε, εἰ τύχοι, χρόνον ἀποσχέσθαι τοῦδέ τινος τοῦ βρώματος ἢ τοῦ πόματος.
• ρληʹ. Εἰ χρὴ ἐν ἀδελφότητί τινα πλέον τῶν ἄλλων νηστεύειν.
• ρλθʹ. Τῆς νηστείας ἐπιτεινομένης, ἀτονώτεροι γινόμεθα εἰς τὸ ἔργον. Τί οὖν χρὴ μᾶλλον; Ἐμποδίζειν τῷ ἔργῳ διὰ τὴν νηστείαν, ἢ παρορᾷν ἐκείνην διὰ τὸ ἔργον;
• ρμʹ. Ἐάν τις μὴ ἐγκρατεύηται περὶ τὰ βλαβερὰ τῶν βρωμάτων, μεταλαμβάνων δὲ ἀφειδῶς κακώσει περιπέσῃ, εἰ χρὴ αὐτοῦ ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι.
• ρμαʹ. Εἰ δεῖ ξένους ἐνευρίσκεσθαι τοῖς ἐργαστηρίοις.
• ρμβʹ. Εἰ χρὴ τοὺς τεχνίτας δέχεσθαι παρά τινος ἔργον, ἄνευ γνώμης τοῦ προεστῶτος.
• ρμγʹ. Πῶς ὀφείλουσιν ἐπιμελεῖσθαι οἱ ἐργαζόμενοι τῶν πεπιστευμένων αὐτοῖς σκευῶν.
• ρμδʹ. Ἐὰν δέ τις ἐξ ἀμελείας ἀπολέσῃ τι, ἢ ἐκ καταφρονήσεως παραχρήσηται.
• ρμεʹ. Ἐὰν δὲ ἀφ’ ἑαυτοῦ χρήσῃ τινὶ ἢ λάβῃ.
• ρμςʹ. Ἐὰν δὲ, καὶ συνεχούσης χρείας, ὁ προεστὼς ἐπιζητήσῃ παρ’ ἑαυτοῦ σκεῦος, καὶ ἀντείπῃ.
• ρμζʹ. Ὁ περὶ τὸ ἔργον τοῦ κελλαρίου ἢ τοῦ μαγείρου, ἢ περί τι ἄλλο τοιοῦτον ἀσχολούμενος, ἐὰν μὴ φθάσῃ παρεῖναι τῷ κανόνι τῆς ψαλμῳδίας καὶ τῆς προσευχῆς, εἰ μηδὲν ζημιοῦται τὴν ψυχήν.
• ρμηʹ. Ποῖον μέτρον ἐξουσίας ἔχει ἐν τῇ οἰκονομίᾳ ὁ πιστευθεὶς τὴν φροντίδα τοῦ κελλαρίου.
• ρμθʹ. Τί τὸ κρῖμα τοῦ οἰκονομοῦντος, ἐάν τι κατὰ προσωποληψίαν ἢ φιλονεικίαν ποιήσῃ.
• ρνʹ. Ἐὰν δὲ ἀμελήσας μὴ δῷ τῷ ἀδελφῷ τὰ πρὸς τὴν χρείαν.
• ρναʹ Εἰ ἔξεστι τῷ ὑπηρετοῦντι μετὰ φωνῆς μείζονος λαλεῖν.
• ρνβʹ. Περὶ τοῦ ὑπὲρ δύναμιν κάμνοντος ἐν τῇ ὑπηρεσίᾳ.
• ρνγʹ. Ἡ τὰ ἔρια πιστευθεῖσα πῶς αὐτὰ ὀφείλει ἔχειν.
• ρνδʹ. Ἐὰν συμβῇ ὀλίγους ὄντας ἀδελφοὺς, καὶ πλείοσιν ἀδελφαῖς ἐξυπηρετουμένους, εἰς ἀνάγκην ἐμπίπτειν τοῦ διίστασθαι ἀπ’ ἀλλήλων διαμεριζομένους πρὸς τὰ ἔργα, εἰ ἀκίνδυνόν ἐστι τὸ τοιοῦτον.
• ρνεʹ. Πῶς δεῖ προσφέρεσθαι τοῖς ἐν τῷ ξενοδοχείῳ ἀῤῥώστοις.
• ρνςʹ. Τὸν πεπιστευμένον φροντίδα ἤτοι κελλαρίου, ἢ ἄλλου τινὸς τοιούτου, εἰ δεῖ πάντοτε ἔχειν τὴν φροντίδα, ἢ καὶ ἐναλλάσσεσθαι.
• ρνζʹ. Ποταπῇ διαθέσει ὀφείλει τις δουλεύειν Θεῷ.
• ρνηʹ. Ποταπῇ διαθέσει ὀφείλει δέχεσθαί τις τὸ ἐπιτίμιον.
• ρνθʹ. Ὁ λυπούμενος κατὰ τοῦ ἐπιτιμήσαντος αὐτῷ ποταπός ἐστιν.
• ρξʹ. Μετὰ ποίας διαθέσεως ὀφείλομεν ὑπηρετεῖν τοῖς ἀδελφοῖς.
• ρξαʹ. Μετὰ ποταπῆς ταπεινώσεως ὀφείλει τις δέχεσθαι τὴν ὑπηρεσίαν παρὰ τοῦ ἀδελφοῦ.
• ρξβʹ. Ποταπὴν ἐν ἀλλήλοις ἔχειν δεῖ τὴν ἀγάπην.
• ρξγʹ. Ποίῳ τρόπῳ δυνηθῇ τις κατορθῶσαι τὴν πρὸς τὸν πλησίον ἀγάπην.
• ρξδʹ. Τί ἐστι τὸ, Μὴ κρίνετε, καὶ οὐ μὴ κριθῆτε.
• ρξεʹ. Πῶς γνωρίσει τις, εἰ ζήλῳ Θεοῦ κινεῖται κατὰ τοῦ ἁμαρτάνοντος ἀδελφοῦ, ἢ ὀργίζεται.
• ρξςʹ. Μετὰ ποίας διαθέσεως ὑπακούειν δεῖ τῷ εἰς ἔργον τῆς ἐντολῆς κατεπείγοντι.
• ρξζʹ. Ποταπὴ ὀφείλει εἶναι ἡ ψυχὴ, ὅτε ὅλως κατηξιώθη ἐν τῷ ἔργῳ τοῦ Θεοῦ καταληφθῆναι.
• ρξηʹ. Μετὰ ποταπῆς διαθέσεως δεῖ λαμβάνειν ἱμάτιον ἢ ὑπόδημα, οἷον ἂν ᾖ.
• ρξθʹ. Ἐὰν ἀδελφὸς νεώτερος ἐπιταχθῇ διδάξαι τι τὸν πρεσβύτερον καθ’ ἡλικίαν, πῶς αὐτῷ προσενεχθήσεται.
• ροʹ. Εἰ δεῖ ἴσως προσέχειν τῷ πλεῖον κατορθοῦντι, καὶ τῷ ἔλαττον.
• ροαʹ. Ἐὰν δὲ λυπῆται ὁ ἐλάττων, προτιμωμένου τοῦ εὐλαβεστέρου.
• ροβʹ. Ποταπῷ φόβῳ, ἢ ποίᾳ πληροφορίᾳ, ἢ ποίᾳ διαθέσει μεταλάβωμεν τοῦ σώματος τοῦ Κυρίου.
• ρογʹ Εἰ δεῖ ἐν τῇ ὥρᾳ τῆς κατ’ οἶκον ψαλμῳδίας λαλιάν τινα γίνεσθαι.
• ροδʹ. Πῶς δυνηθῇ τις ἐνδιαθέτως καὶ μετὰ προθυμίας ποιεῖν τὰς ἐντολὰς τοῦ Κυρίου.
• ροεʹ. Πῶς φαίνεται ὁ ἀγαπῶν τὸν ἀδελφὸν κατὰ τὴν ἐντολὴν τοῦ Κυρίου.
• ροςʹ. Τίνες εἰσὶν οἱ ἐχθροὶ, οὓς ἀγαπᾷν προσετάχθη μεν.
• ροζʹ. Πῶς ὀφείλουσιν οἱ δυνατοὶ τὰ ἀσθενήματα τῶν ἀδυνάτων βαστάζειν.
• ροηʹ. Τί ἐστι τὸ ἀλλήλων τὰ βάρη βαστάζειν.
• ροθʹ. Πῶς δύναταί τις ἄνευ ἀγάπης πίστιν κτήσασθαι τοσαύτην, ὥστε ὄρη μεθιστάνειν, ἢ τὰ ὑπάρχοντα πάντα δοῦναι πτωχοῖς, ἢ παραδοῦναι τὸ ἑαυτοῦ σῶμα, ἵνα καυθῇ.
• ρπʹ. Μετὰ ποταπῆς διαθέσεως καὶ προσοχῆς ὀφείλομεν ἀκούειν τῶν ἐν τῷ καιρῷ τῆς μεταλήψεως παραναγινωσκομένων ἡμῖν.
• ρπαʹ. Ἐὰν ὦσιν ἀδελφότητες πλησίον ἀλλήλων, καὶ ἡ μὲν πτωχεύει, ἡ δὲ ἑτέρα περὶ τὴν κοινωνίαν δυσχερεστέρα ᾖ, πῶς δεῖ τὴν πτωχεύουσαν πρὸς τὴν μὴ μεταδιδοῦσαν διατίθεσθαι.
• ρπβʹ. Ἐκ ποίων καρπῶν δοκιμάζεσθαι ὀφείλει ὁ συμπαθῶς ἐλέγχων τὸν ἁμαρτάνοντα.
• ρπγʹ. Ἐὰν συμβῇ τινας ἐν ἀδελφότητι ζῶντας διαφωνῆσαι πρὸς ἀλλήλους, εἰ ἀκίνδυνόν ἐστιν ἀγάπης ένεκεν συμπεριφέρεσθαι τοῖς τοιούτοις.
• ρπδʹ. Πῶς δυνηθῇ τις, καὶ ὅτε παρακαλεῖ, καὶ ὅτε ἐλέγχει, μὴ μόνον σπουδάζειν ἐπιστημόνως λαλῆσαι, ἀλλὰ καὶ τὴν διάθεσιν τὴν ὀφειλομένην σώζειν πρός τε τὸν Θεὸν καὶ πρὸς ἐκείνους οἷς λαλεῖ.
• ρπεʹ. Ἐάν τις ἐν διαλέξει συνδιατιθεμένους ὁρῶν τοὺς ἀκούοντας χαίρῃ, πῶς γνωρίσει ἑαυτὸν, εἰ διαθέσει ἀγαθῇ χαίρει, ἢ πάθει τινὶ ἰδίῳ.
• ρπςʹ. Ὑπὲρ ποταπῶν φίλων τιθέναι τὴν ψυχὴν ὀφείλομεν.
• ρπζʹ. Εἰ χρὴ παρὰ τῶν κατὰ σάρκα οἰκείων δέχεσθαί τι ἕκαστον.
• ρπηʹ. Πῶς ἴδωμεν τοὺς ποτὲ συνοίκους ἡμῶν, ἢ συγγενεῖς εἰσερχομένους.
• ρπθʹ. Ἐὰν δὲ καὶ παρακαλῶσιν ἡμᾶς θέλοντες ἀγαγεῖν εἰς τὰ ἴδια.
• ρϞʹ. Εἰ δεῖ ἐλεεῖν τοὺς κατὰ σάρκα οἰκείους, ἐπιθυμοῦντας τὴν σωτηρίαν αὐτῶν.
• ρϞαʹ. Τίς ἐστιν ὁ πραΰς.
• ρϞβʹ. Τις ἐστιν ἡ λύπη ἡ κατὰ Θεὸν, καὶ τίς ἡ τοῦ κόσμου.
• ρϞγʹ Ποία ἐν Χριστῷ χαρά.
• ρϞδʹ. Ποῖον πένθος ἀναλάβωμεν, ἵνα καταξιωθῶμεν τοῦ μακαρισμοῦ.
• ρϞεʹ. Πῶς πάντα εἰς δόξαν Θεοῦ ποιεῖ τις.
• ρϞςʹ. Πῶς ἐσθίει τις, καὶ πίνει εἰς δόξαν Θεοῦ.
• ρϞζʹ. Πῶς ποιήσει ἡ δεξιὰ ἵνα μὴ γινώσκῃ ἡ ἀριστερά.
• ρϞηʹ. Τί ἐστι ταπεινοφροσύνη, καὶ πῶς αὐτὴν κατορθώσομεν.
• ρϞθʹ. Πῶς ἄν τις προθυμηθείη καὶ πρὸς κινδύνους ὑπὲρ τῆς ἐντολῆς τοῦ Κυρίου παραβουλεύεσθαι.
• σʹ. Οἱ προκάμνοντες ἐν τῷ ἔργῳ τοῦ Θεοῦ, πῶς δύνανται ὠφελεῖν τοὺς ἄρτι προσερχομένους.
• σαʹ. Πῶς κατορθοῖ τις ἐν τῇ προσευχῇ τὸ ἀμετεώριστον.
• σβʹ. Εἰ δυνατὸν κατορθῶσαι ἐν παντὶ καὶ πάντοτε τὸ ἀμετεώριστον.
• σγʹ. Τῶν κατ’ ἐντολὴν τοῦ Κυρίου κατορθωμάτων πότερον ἓν μέτρον ἐστὶν ἐν πᾶσιν, ἢ ὁ μὲν πλεῖον ἔχοι, ὁ δὲ ἔλαττον.
• σδʹ. Πῶς καταξιοῦταί τις Πνεύματος ἁγίου γενέσθαι μέτοχος.
• σεʹ. Τίνες εἰσὶν οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι.
• σςʹ. Τοῦ Κυρίου παραγγέλλοντος, μὴ μεριμνᾷν τί φάγωμεν, ἢ τί πίωμεν, ἢ τί περιβαλώμεθα· μέχρι τίνος ἐστὶν ἡ ἐντολὴ, ἢ πῶς κατορθοῦται.
• σζʹ Τίνι λόγῳ δεῖ ἐργάζεσθαι.
• σηʹ. Εἰ καλόν ἐστι τὸ καθόλου σιγὴν ἀσκεῖν.
• σθʹ Πῶς δυνηθῶμεν φοβηθῆναι τὰ κρίματα τοῦ Θεοῦ.
• σιʹ. Τίς ἐστιν ἡ ὑπὸ τοῦ Ἀποστόλου παραδεδομένη καταστολὴ κοσμία.
• σιαʹ. Τί τὸ μέτρον τῆς πρὸς Θεὸν ἀγάπης.
• σιβʹ. Πῶς κατορθοῦται ἡ πρὸς Θεὸν ἀγάπη.
• σιγʹ. Τίνα ἐστὶ τὰ γνωρίσματα τῆς πρὸς Θεὸν ἀγάπης.
• σιδʹ. Χρηστότης καὶ ἀγαθωσύνη τίνι διαφέρουσιν ἀλλήλων.
• σιεʹ. Τίς ἐστιν ὁ ὑπὸ τοῦ Κυρίου μακαριζόμενος εἰρηνοποιός.
• σιςʹ. Ἐν τίνι στραφῆναι δεῖ καὶ γενέσθαι ὡς τὰ παιδία.
• σιζʹ. Πῶς δεξώμεθα τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ὡς παιδίον.
• σιηʹ. Ποίαν σύνεσιν αἰτεῖν παρὰ τοῦ Θεοῦ ὀφείλομεν.
• σιθʹ. Ἐὰν εὐεργετηθῶμεν παρά τινος, πῶς δυνηθῶμεν καὶ τῷ Κυρίῳ τὴν ὀφειλομένην εὐχαριστίαν καθαρὰν καὶ ὁλόκληρον ἀποδοῦναι, καὶ τὴν πρὸς τὸν εὐεργέτην ἐπιστημόνως πληρῶσαι.
• σκʹ. Εἰ παντὶ τῷ βουλομένῳ ἀδελφαῖς συντυγχάνειν ἐπιτρέπειν χρή.
• σκαʹ. Τοῦ Κυρίου διδάσκοντος προσεύχεσθαι μὴ εἰσελθεῖν εἰς πειρασμὸν, εἰ δεῖ προσεύχεσθαι μὴ περιπεσεῖν ὀδύναις σωματικαῖς.
• σκβʹ.  Τίς ἐστιν ὁ ἀντίδικος ἑκάστου ἡμῶν, ἢ καὶ πῶς αὐτῷ εὐνοήσομεν.
• σκγʹ. Ὁ θέλων διά τινα λόγον ἀρέσκοντα Θεῷ νηστεῦσαι, ἐπειδὴ καὶ ὡς οὐ θέλει φαίνεται τοῖς ἀνθρώποις, τί ποιήσει.
• σκδʹ. Εἰ καὶ νῦν οἱ μὲν ἀπὸ τῆς πρώτης ὥρας ἐργάζονται, οἱ δὲ ἀπὸ τῆς ἑνδεκάτης, καὶ τίνες εἰσὶν οὗτοι.
• σκεʹ. Τοῦ Κυρίου εἰπόντος· Ὅπου ἐὰν ὦσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσῳ αὐτῶν· πῶς τούτου καταξιωθῆναι δυνηθῶμεν.
• σκςʹ. Τοῦ Ἀποστόλου λέγοντος· Λοιδορούμενοι, εὐλογοῦμεν· βλασφημούμενοι, παρακαλοῦμεν· πῶς ὀφείλει εὐλογεῖν ὁ λοιδορούμενος, ἢ τί παρακαλεῖν ὁ βλασφημούμενος.
• σκζʹ. Εἰ χρὴ ἕκαστον ἀνατίθεσθαι καὶ ἑτέροις ἃ φρονεῖ, ἢ ἐν πληροφορίᾳ τοῦ ἀρέσκοντος Θεῷ γενόμενον, παρ’ ἑαυτῷ κατέχειν.
• σκηʹ Εἰ ἐπὶ παντὶ πράγματι πληροφορεῖν χρὴ τὸ θέλημα τῶν σκανδαλιζομένων, ἢ ἔστι τινὰ, ἀφ’ ὧν οὐ δεῖ προσποιεῖσθαι, κἄν τινες σκανδαλίζωνται.
• σκθʹ. Εἰ χρὴ τὰς ἀπηγορευμένας πράξεις ἀνεπαισχυντότερον ἐξαγορεύειν πᾶσιν, ἢ τισὶ, καὶ ποίοις τούτοις.
• σλʹ. Τί ἐστι λατρεία, καὶ τίς ἐστιν ἡ λογικὴ λατρεία.
• σλαʹ. Ἐὰν ἀδελφὸς πονηρεύηται εἰς ἐμὲ, καὶ ἐχθραίνῃ μοι, ἢ ἐνίοτε καὶ ἱερεὺς, εἰ ἔξεστί μοι τὰς δεδομένας περὶ ἐχθρῶν ἐντολὰς καὶ ἐπ’ αὐτοῦ φυλάσσειν.
• σλβʹ. Ἐάν τις ἀδικηθεὶς ὑπό τινος μηδενὶ ἀνάθηται λόγῳ μακροθυμίας καὶ ἀνεξικακίας, δόξῃ δὲ τῷ Θεῷ ἀποδιδόναι τὸ κρῖμα, εἰ κατὰ Κύριον ποιεῖ.
• σλγʹ. Ἐκ πάντων τῶν κατορθωμάτων ἐὰν ἓν λείπῃ τινὶ, εἰ διὰ τοῦτο οὐ σώζεται. σλδʹ. Πῶς τὸν θάνατόν τις τοῦ Κυρίου καταγγελεῖ.
• σλεʹ. Εἰ συμφέρει πολλὰ ἐκμανθάνειν παρὰ τῶν Γραφῶν.
• σλςʹ. Ὅσοι κατηξιώθησαν τὰ τέσσαρα Εὐαγγέλια ἐκμαθεῖν, πῶς ὀφείλουσι τὴν χάριν δέξασθαι.
• σλζʹ. Ποταπὴ ψυχὴ κατευθύνεται πρὸς τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ.
• σληʹ. Εἰ δυνατόν ἐστι τὸ ἀδιαλείπτως ψάλλειν, ἢ ἀναγινώσκειν, ἢ σπουδαιολογεῖσθαι περὶ τῶν ῥημάτων τοῦ Θεοῦ, καὶ διάστημα μὴ γίνεσθαι καθόλου, διὰ τὴν ἐπισυμβαίνουσάν τισιν ἀνάγκην τῶν ῥυπαρωτέρων τοῦ σώματος χρειῶν.
• σλθʹ. Τίς ὁ θησαυρὸς ὁ ἀγαθὸς, καὶ τίς ὁ πονηρός.
• σμʹ. Κατὰ τί πλατεῖα ἡ πύλη καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς εἴρηται ἡ ἀπάγουσα εἰς ἀπώλειαν.
• σμαʹ. Πῶς στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωὴν, καὶ πῶς δι’ αὐτῆς τις εἰσέρχεται.
• σμβʹ. Τί ἐστι τὸ, Τῇ φιλαδελφίᾳ εἰς ἀλλήλους φιλόστοργοι.
• σμγʹ. Τί βούλεται λέγων ὁ Ἀπόστολος· Ὀργίζεσθε καὶ μὴ ἁμαρτάνετε· ὁ ἥλιος μὴ ἐπιδυέτω ἐπὶ τῷ παροργισμῷ ὑμῶν· καίτοιγε ἀλλαχοῦ εἰπών· Πᾶσα πικρία, καὶ θυμὸς, καὶ ὀργὴ ἀρθήτω ἀφ’ ὑμῶν.
• σμδʹ. Τι ἐστι τὸ, Δότε τόπον τῇ ὀργῇ.
• σμεʹ. Τίς ἐστιν ὁ φρόνιμος ὡς ὁ ὄφις, καὶ ἀκέραιος ὡς ἡ περιστερά.
• σμςʹ Τί ἐστιν· Ἡ ἀγάπη οὐκ ἀσχημονεῖ.
• σμζʹ. Τί ἐστιν ἡ ἐν Κυρίῳ καύχησις, καὶ τίς ἡ ἀπηγορευμένη.
• σμηʹ. Εἰ Κύριος δίδωσι σοφίαν, καὶ ἀπὸ προσώπου αὐτοῦ γνῶσις καὶ σύνεσις· καὶ εἰ διὰ τοῦ Πνεύματος ᾧ μὲν δίδοται λόγος σοφίας, ἄλλῳ δὲ λόγος γνώσεως, πῶς ἐγκαλεῖ τοῖς μαθηταῖς ὁ Κύριος ὅτι, Ἀκμὴν καὶ ὑμεῖς ἀσύνετοί ἐστε· καὶ ὁ Ἀπόστολος αἰτιᾶταί τινας ὡς ἀσυνέτους.
• σμθʹ. Τί ἐστι τὸ ὅσιον, καὶ τί ἐστι τὸ δίκαιον.
• σνʹ Πῶς δίδωσί τις τὸ ἅγιον τοῖς κυσὶν, ἢ βάλλει τοὺς μαργαρίτας ἔμπροσθεν τῶν χοίρων· ἢ πῶς συμβαίνει τὸ ἐπιφερόμενον· Μήποτε καταπατήσωσιν αὐτοὺς τοῖς ποσὶν αὐτῶν, καὶ στραφέντες ῥήξωσιν ὑμᾶς.
• σναʹ. Πῶς ποτὲ μὲν ἀπαγορεύει ὁ Κύριος βαστάζειν βαλάντιον καὶ πήραν εἰς ὁδὸν, ποτὲ δὲ λέγει· Ἀλλὰ νῦν ὁ ἔχων βαλάντιον ἀράτω ὁμοίως καὶ πήραν· καὶ ὁ μὴ ἔχων πωλησάτω τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ, καὶ ἀγορασάτω μάχαιραν.
• σνβʹ. Τίς ἐστιν ὁ ἄρτος ὁ ἐπιούσιος, ὃν δίδοσθαι ἡμῖν καθ’ ἡμέραν προσεύχεσθαι ἐδιδάχθη μεν.
• σνγʹ. Τί ἐστι τὸ τάλαντον, καὶ πῶς αὐτὸ πολυπλασιάσομεν.
• σνδʹ. Τί ἐστιν ἡ τράπεζα, ἐφ’ ᾗ ἔδει σε, φησὶν ὁ Κύριος, βαλεῖν τὸ ἀργύριον.
• σνεʹ. Ποῦ ἀπελθεῖν προσετάχθη ὁ ἀκούσας, Ἆρον τὸ σὸν, καὶ ὕπαγε.
• σνςʹ. Τίς ἐστιν ὁ μισθὸς ὃν λαμβάνουσι καὶ οὗτοι ὁμοίως τοῖς ἐσχάτοις.
• σνζʹ. Τίνες εἰσὶν ἄχυρον κατακαιόμενον πυρὶ ἀσβέστῳ.
• σνηʹ. Τίς ἐστιν ὁ ὑπὸ τοῦ Ἀποστόλου καταγινωσκόμενος, ὅτι Θέλων ἐν ταπεινοφροσύνῃ καὶ θρησκείᾳ, καὶ τὰ ἑξῆς.
• σνθʹ. Τίς ἐστιν ὁ ζέων τῷ πνεύματι.
• σξʹ. Τοῦ Ἀποστόλου λέγοντος ποτὲ μὲν, Μὴ γίνεσθε ἄφρονες· ποτὲ δὲ, Μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ’ ἑαυτοῖς· εἰ δυνατὸν μὴ εἶναι φρόνιμον παρ’ ἑαυτῷ τὸν μὴ ἄφρονα.
• σξαʹ. Πῶς αἰτήσαντές τινα καὶ αὐτοὶ οἱ ἅγιοι οὐκ ἔλαβον παρὰ τοῦ Κυρίου.
• σξβʹ. Τίς ἐστιν ἡ διαφορὰ πτωχείας καὶ πενίας· καὶ πῶς ἀληθεύει ὁ Δαβὶδ λέγων· Ἐγὼ δὲ πτωχός εἰμι καὶ πένης.
• σξγʹ. Τί βούλεται διδάξαι ὁ Κύριος διὰ τῶν ὑποδειγμάτων, οἷς ἐπιφέρει τὸ, Οὕτως οὖν πᾶς ἐξ ὑμῶν, ὃς οὐκ ἀποτάσσεται πᾶσι τοῖς ἑαυτοῦ ὑπάρχουσιν, οὐ δύναταί μου εἶναι μαθητής.
• σξδʹ. Τὸ εἰλικρινὲς τί ἐστιν.
• σξεʹ. Εἰ πρὸς μόνους τοὺς ἱερεῖς εἴρηται τὸ, Ἐὰν προσφέρῃς τὸ δῶρόν σου ἐπὶ τὸ θυσιαστήριον, καὶ τὰ ἑξῆς.
• σξςʹ. Τί ἐστι τὸ ἅλας, ὃ προσέταξεν ἔχειν ὁ Κύριος.
• σξζʹ. Εἰ ὁ μέν τις δαρήσεται πολλὰς, ὁ δὲ ὀλίγας· πῶς λέγουσί τινες μὴ εἶναι τέλος τῆς κολάσεως τοῖς κολαζομένοις.
• σξηʹ. Κατὰ ποῖον νοῦν λέγονταί τινες υἱοὶ ἀπειθείας καὶ τέκνα ὀργῆς.
• σξθʹ.  Ἐπειδὴ γέγραπται· Ποιοῦντες τὰ θελήματα τῆς σαρκὸς καὶ τῶν διανοιῶν, εἰ ἄλλα μὲν τὰ σαρκὸς θελήματα, ἄλλα δὲ τῶν διανοιῶν· καὶ ποῖα ταῦτα.
• σοʹ. Τί ἐστιν, Ἀπορούμενοι, ἀλλ’ οὐκ ἐξαπορούμενοι.
• σοαʹ. Εἰ πάντων ὅσα ἥμαρτέ τις διὰ τῆς ἐλεημοσύνης τὸν καθαρισμὸν εὑρίσκει.
• σοβʹ. Ἐπειδὴ πρόσταγμά ἐστι τοῦ Κυρίου μὴ μεριμνᾷν περὶ τῆς αὔριον, πῶς ὑγιῶς τὸ πρόσταγμα νοήσομεν.
• σογʹ. Τί ἄν τις ποιήσας βλασφημεῖ εἰς τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον.
• σοδʹ. Πῶς γίνεταί τις ἐν τῷ αἰῶνι τούτῳ μωρός.
• σοεʹ. Εἰ δύναται ἐγκόψαι πρόθεσιν ἁγίου ὁ Σατανᾶς.
• σοςʹ. Τί ἐστι τὸ ὑπὸ τοῦ Ἀποστόλου εἰρημένον· Εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ τὸ ἀγαθὸν, καὶ εὐάρεστον, καὶ τέλειον.
• σοζʹ. Ποῖόν ἐστι τὸ ταμιεῖον, εἰς ὃ εἰσελθεῖν τὸν προσευχόμενον προστάσσει ὁ Κύριος.
• σοηʹ. Πῶς τὸ πνεῦμά τινος προσεύχεται, ὁ δὲ νοῦς αὐτοῦ ἄκαρπός ἐστιν.
• σοθʹ. Τί ἐστι τὸ, Ψάλατε συνετῶς.
• σπʹ. Τίς ἐστιν ὁ καθαρὸς τῇ καρδίᾳ.
• σπαʹ. Τὴν μὴ θέλουσαν ψᾶλαι εἰ χρὴ ἀναγκάζεσθαι.
• σπβʹ. Τίνες εἰσὶν οἱ λέγοντες· Ἐφάγομεν ἐνώπιόν σου, καὶ ἐπίομεν, καὶ ἀκούοντες· Οὐκ οἶδα ὑμᾶς.
• σπγʹ. Εἰ ὁ ποιῶν τὸ θέλημά τινος, κοινωνός ἐστιν ἐκείνου.
• σπδʹ. Ἐὰν πτωχεύσῃ ἀδελφότης διὰ περίστασιν νόσων, εἰ ἀδιάκριτόν ἐστι παρ’ ἑτέρων λαμβάνειν τὰ πρὸς τὴν χρείαν· καὶ εἰ χρὴ, παρὰ τίνων λήψεται.
• σπεʹ. Εἰ χρὴ ἀδελφότητα μετὰ ἀδελφότητος πραγματευομένην τὴν ἀξίαν τιμὴν τοῦ είδους περιεργάζεσθαι.
• σπςʹ. Εἰ δεῖ τὸν ἐν ἀδελφότητι ζῶντα, καὶ ἀσθενείᾳ σωματικῇ περιπεσόντα, εἰς ξενοδοχεῖον ἀπαγαγεῖν. 
• σπζʹ. Τίνες εἰσὶν ἄξιοι καρποὶ τῆς μετανοίας. 
• σπηʹ. Ὁ θέλων ἐξομολογήσασθαι τὰς ἁμαρτίας αὐτοῦ, εἰ πᾶσιν ἐξομολογεῖσθαι ὀφείλει καὶ τοῖς τυχοῦσιν, ἢ τίσιν.
• σπθʹ. Ὁ μετανοήσας ἐπὶ ἁμαρτήματι, καὶ πάλιν εἰς τὸ αὐτὸ ἐμπεσὼν ἁμάρτημα, τί ποιήσει.
• σϞʹ. Πῶς περισσεύει τις ἐν τῷ ἔργῳ Κυρίου πάντοτε.
• σϞαʹ. Τίς ἐστιν ὁ συντετριμμένος κάλαμος, ἢ τὸ τυφόμενον λίνον· καὶ πῶς τις τὸ μὲν οὐ κατεάξει, τὸ δὲ οὐ σβέννυσιν.
• σϞβʹ. Εἰ χρὴ ἐν ἀδελφότητι παιδίων βιωτικῶν εἶναι διδάσκαλον.
• σϞγʹ Πῶς δεῖ προσφέρεσθαι τοῖς τὰ μείζονα τῶν ἁμαρτημάτων παραιτουμένοις, τὰ δὲ μικρὰ ἀδια φόρως ποιοῦσιν.
• σϞδʹ. Ἐκ ποίας αἰτίας ἐκπίπτει τις τῆς διηνεκοῦς μνήμης τοῦ Θεοῦ.
• σϞεʹ. Ἐκ ποίων σημείων γνωρίζεται ὁ μετέωρος.
• σϞςʹ. Πῶς πληροφορηθῇ η ψυχὴ, ὅτι τῶν ἁμαρτημάτων καθαρεύει.
• σϞζʹ. Πῶς ἀπὸ τῶν ἁμαρτημάτων ἐπιστρέφειν χρή.
• σϞηʹ. Εἰ τὰ καλὰ κατ’ ἰδίαν ἀρέσκειαν ποιεῖν ὁ λόγος συγχωρεῖ.
• σϞθʹ. Πῶς πληροφορηθῇ η ψυχὴ ἀποστῆναι τῆς φιλοδοξίας.
• τʹ. Τίς ὁ τρόπος τῆς ἐπιστροφῆς, ὅτι περὶ ἀοράτου ἐστὶν ὁ λόγος.
• ταʹ. Ἐὰν δὲ εἴπῃ, ὅτι οὐ καταγινώσκει μου τὸ συνειδός.
• τβʹ. Εἰ χρὴ ἀπὸ τῆς οἰκονομίας διδόναι τοῖς ἐνδεέσι τῶν ἔξωθεν.
• τγʹ. Εἰ χρὴ τοῖς παρὰ πάντων λεγομένοις ὑπακούειν ἐν ἀδελφότητι.
• τδʹ. Εἰ ὑπὲρ τῶν παραδεδομένων τῇ ἀδελφότητι παρὰ τῶν οἰκείων θελόντων διδόναι τι χρὴ δέχεσθαι.
• τεʹ. Εἰ δεῖ λαμβάνειν παρὰ τῶν ἔξωθεν, ἤτοι κατὰ χάριν φιλίας, ἢ προκατειλημμένης συγγενείας.
• τςʹ. Μετὰ ποίου τρόπου τὸ ἀμετεώριστον κατορθοῦται.
• τζʹ. Εἰ χρὴ ἐξ ἐφημερίας ἀπάρχεσθαι τῆς ψαλμῳδίας ἢ τῆς προσευχῆς.
• τηʹ. Εἰ χρὴ τὸν διδόντα τι ἐν ἀδελφότητι ἀμείβεσθαι· καὶ εἰ κατ’ ἀναλογίαν τοῦ δόματος ποιεῖσθαι τὴν ἀντίδοσιν.
• τθʹ. Εἰ τῶν συνήθων καὶ κατὰ φύσιν γινομένων τινὶ, χρὴ τολμᾷν εἰς κοινωνίαν τῶν ἁγίων παρέρχεσθαι.
• τιʹ. Εἰ χρὴ εἰς κοινὸν οἶκον προσκομιδὴν γίνεσθαι.
• τιαʹ. Εἰ χρὴ εἰς ἐπίσκεψιν ἀπέρχεσθαι, ἐπιζητούντων τινῶν.
• τιβʹ. Εἰ χρὴ τοὺς ἐπισκεπτομένους λαϊκοὺς προτρέπεσθαι εἰς εὐχήν.
• τιγʹ. Εἰ χρὴ ἐργάζεσθαι ἐπισκεπτομένων τινῶν.

Poenae in monachos delinquentes. Επιτίμια (α-ια’). (PG 31, σελ. 1.305 – 1.308).

Epitimia. Επιτίμια (ιβ’ – ξ’). (PG 31, σελ. 1.308 – 1.313).

Epitimia in canonicas. Επιτίμια εις τας κανονικάς. (PG 31, σελ. 1.313 – 1.316).

Constitutiones asceticae. Ασκητικαί διατάξεις, προς τους εν κοινοβίω και κατά μόνας ασκούντας. (PG 31, σελ. 1.321 – 1.428).

Homilia de spiritu sancto. Ομιλία περί του αγίου Πνεύματος. (PG 31, σελ. 1.429 – 1.437).

Homilia dicta in Lacisis. Ομιλία ρηθείσα εν Λαζικοίς. (PG 31, σελ. 1.437 – 1.457).

In sanctam Christi generationem. Ομιλία εις την αγίαν του Χριστού Γέννησιν. (PG 31, σελ. 1.457 – 1.476).

Homilia de paenitentia. Ομιλία περί μετανοίας. (PG 31, σελ. 1.476 – 1.488).

Adversus eos qui per calumniam. Πρὸς τοὺς συκοφαντοῦντας ἡμᾶς, ὅτι τρεῖς θεοὺς λέγομεν. (PG 31, σελ. 1.488 – 1.496).

Orationes sive exorcismi. Ευχαί ήτοι εξορκισμοί του Μεγάλου Βασιλείου. Προς τους πάσχοντας υπό δαιμόνων, και εκάστην ασθένειαν. (PG 31, σελ. 1.677 – 1.681).

Sermo ob sacerdotum instructionem. Λόγος περί καταστάσεως ιερέων. (PG 31, σελ. 1.685 – 1.688).

Homilia de misericordia et judicio. Περί ελέους και κρίσεως. (PG 31, σελ. 1.705 – 1.713).

Consolatoria ad aegrotum. Ομιλία παραμυθητική ασθενούντι. (PG 31, σελ. 1.713 – 1.721).

—

Sermo de contubernalibus. Λόγος περί των συνεισάκτων. (PG 30, σελ. 812 – 828).

Prologus 3 (prooemium in regulas brevius tractatas). Προοίμιον των κατ’ επιτομήν όρων. (PG 31, σελ. 1.080).

Canon 96 (De haereticis). Περί αιρετικών (κανών) Ϟςʹ. Ερώτησις ρκδ’. Εἰ δεῖ μετὰ αἱρετικῶν ἢ μετὰ ἑλλήνων (ἢ ἰουδαίων) κατὰ συντυχίαν εὑρεθέντα που συνεσθίειν ἢ ἀσπάζεσθαι αὐτούς. (PG 31, σελ. 1.165 – 1.168).

Sermo ob sacerdotum instructionem_. Παραγγελία προς ιερείς γ’. Περί της θείας χάριτος. (PG 31, σελ. 1.685 – 1.688).

 

(PG 32)

Sermones de moribus a Symeone Metaphrasta collecti. Ηθικοί λόγοι ΚΔ’. Εκλεχθέντες διά Συμεών του μαγίστρου και λογοθέτου. Εκ πασῶν τῶν πραγματειῶν τοῦ ἐν ἁγίοις Πατρὸς ἡμῶν Βασιλείου ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας τῆς Καππαδοκίας. (PG 32, σελ. 1.116 – 1.381).

 

 PG 25 (Τόμος 25, Tomus XXV).

Αθανάσιος Αλεξανδρείας ο Μέγας

Athanasius v.1.

• http://books.google.gr/books?id=_A0RAAAAYAAJ.
• http://books.google.gr/books?id=p70UAAAAQAAJ.
• http://books.google.gr/books?id=gMYUAAAAQAAJ.
• http://books.google.gr/books?id=HRJKAAAAcAAJ.
• https://archive.org/details/patrologicursus78migngoog.

---

PG 26 (Τόμος 26, Tomus XXVI).

Αθανάσιος Αλεξανδρείας ο Μέγας

Athanasius v.2.

• http://books.google.gr/books?id=f3XYAAAAMAAJ.
• http://books.google.gr/books?id=TRJKAAAAcAAJ.
• https://archive.org/details/patrologicursus88migngoog.

---

PG 27 (Τόμος 27, Tomus XXVII).

Αθανάσιος Αλεξανδρείας ο Μέγας

Athanasius v.3, Exegetical works.

• http://books.google.gr/books?id=YQ4RAAAAYAAJ.
• http://books.google.gr/books?id=gLLUAAAAMAAJ.
• http://books.google.gr/books?id=LVgwAAAAYAAJ.
• http://books.google.gr/books?id=vL0UAAAAQAAJ.
• http://books.google.gr/books?id=WnbYAAAAMAAJ.
• http://books.google.gr/books?id=BrPUAAAAMAAJ.
• http://books.google.gr/books?id=aBJKAAAAcAAJ.
• https://archive.org/details/patrologicursus102migngoog.
• https://archive.org/details/patrologiaecurs35migngoog.

---

PG 28 (Τόμος 28, Tomus XXVIII).

Αθανάσιος Αλεξανδρείας ο Μέγας

Athanasius v.4;Dubia & spuria.

• http://books.google.gr/books?id=5r0UAAAAQAAJ.
• https://archive.org/details/patrologiaecurs130migngoog.
• https://archive.org/details/patrologicursus10migngoog.

---

PG 29 (Τόμος 29, Tomus XXIX).

Βασίλειος Καισαρείας ο Μέγας

Basil v.1; Homilies on the Hexameron; on the Psalms; 5 books against Eunomius.

• http://books.google.gr/books?id=OQ8RAAAAYAAJ.
• http://books.google.gr/books?id=h7PUAAAAMAAJ.
• http://books.google.gr/books?id=R1kwAAAAYAAJ.
• http://books.google.gr/books?id=hBbZAAAAMAAJ.
• http://books.google.gr/books?id=BIwyAQAAMAAJ.
• https://archive.org/details/patrologicursus22migngoog.
• https://archive.org/details/patrologiaecurs88migngoog.
• https://archive.org/details/patrologiaecurs24hopfgoog.
• https://archive.org/details/patrologiaecurs09hopfgoog.

---

PG 30 (Τόμος 30, Tomus XXΧ).

Βασίλειος Καισαρείας ο Μέγας

Basil v.2; 3 orations, homilies on the Psalms, Commentary on Isaiah, De Virginitate, &c.  Eunomius, Apology.

• https://archive.org/details/patrologicursus45migngoog.

---

PG 31 (Τόμος 31, Tomus XXΧΙ).

Βασίλειος Καισαρείας ο Μέγας

Basil v.3; Homilies, Sermons, Ascetica, Moralia, rules; also dubia and liturgies.

• http://books.google.gr/books?id=ZhfZAAAAMAAJ.
• https://archive.org/details/patrologiaecurs37migngoog.
• https://archive.org/details/patrologicursus02migngoog.

---

PG 32 (Τόμος 32, Tomus XXII).

Βασίλειος Καισαρείας ο Μέγας

Basil v.4; De Spiritu Sancto; Letters.  Appendix: Simon Logothetes, 24 sermons excerpted from Basil.

• http://books.google.gr/books?id=phQRAAAAYAAJ.
• http://books.google.gr/books?id=lsYUAAAAQAAJ.
• http://books.google.com/books?id=_hfZAAAAMAAJ
• https://archive.org/details/patrologicursus52migngoog.
• https://archive.org/details/patrologiaecurs18hopfgoog.
• https://archive.org/details/patrologiaecurs30migngoog.

Πηγή: https://greekdownloads.wordpress.com